Koca bir yıl çalışıp, tatile gelince her şeyden uzak
kalıp, kendine yakın olmak için çabalıyorsun. Ailen, arkadaşların ve
alışkanlıkların arasında gidip gelirken de günler hızla tükeniyor..
Alışkanlıklar kısmında haliyle rutin olarak yaptığım işler var. Sabahları
kalkıp Mordoğan Yeni Liman'da balıkçı teknelerinin durduğu küçük marina da 4-5
tur atmak. Her tur yaklaşık 800 metre. Bir çok tanıdık yüzle yaklaşık 1
saatlik sabah sporundan sonra, köy içinde yer alan bir zamanların balıkçı
kahvesi olan Sim Cafe'de sabah çayı ve gazetelerini okumakla alışkanlıklar
devam eder. Sim Cafe'de çalışanlar değişmez, gelen müşteriler aynıdır.
Yıllardır hapis oynayan(bir çeşit tavla oyunu)2 esnafı hep görürüm. Aynı
heyecan ama yaşlanan bedenlerde cabası. Gazeteyi aldığım marketi artık yaşlanan
karı koca iki insan çalıştırmaktadırlar. Ve sabah ekmek, börek, kurabiye vb. ise
fırından alınarak evin yolu tutulur. Bu günlük tek başıma kendime yakın olduğum
bölümdür aslında. Şiirler, kitaplar ve gazeteler arasında geçen yolculuk güzeldir
ama zaman sınırlıdır. Deniz kenarında hafif hafif esen meltem ile çay içmek
keyiflidir. Tatil aslında biraz da gündemden uzaklaşmaktır. Ailene yakın
olmaktır. Arkadaşlarına yakın olmaktır. Gezmektir, eğlenmektir. Ve tabi ki
okumaktır. Okumakla başlar her şey. Okumakla insan medeni olur. Okumakla insan
olunur. Ama anlamak, yorumlamak ve iyi bir ahlaka sahip olmak da bunu tamamlar.
Bunları düşünmeye fırsat bulmadığın zaman tatil seni içine almıştır. Düşünmeye
ve kaygılanmaya başladığın zaman ise hayatın gerçekleri seni rahatsız
etmektedir. Kaygılar, hüzün ve belirsizlikler ile düşünürsün...
.jpg)
Kendini
düşünmekten, kendine dönmekten vazgeçip, aileni düşünürsün. Ülkeni düşünürsün.
Geleceği düşünürsün. Ve artık tatil anlamsızlaşır hayatın gerçekleri karşısında....
Hayat senin tasarladığın ile yaşadıkların arasında gidip gelir... Ve sen bu
anlamda tüketirsin tatili.
Can sıkıntısıdır aslında tüm bu durum. 35 genç,
kardeşlerine oyuncak götürdükleri yolda katledilmişlerdir. Güler yüzleri,
umutları, hayalleri hepsi kalmıştır... Sen ve onlar arasında hüzünlü bir yoldur
yaşananlar. Umutlanmak isterken, umutsuz bir duygunun suratına çarpması ile
okursun genç yaşamların hayatlarını. Hüzünlenirsin... Ailenle, arkadaşlarınla
sadece bunu konuşur ve çaresizliğini hissedersin. Artık onlar güler yüzleri ile
ışıklar içindeler.
