İnciraltı'nın Öykücüğü

Ne zaman geldik

Ne zamandı 

Tanıştık

Yedik içtik

Sohbet ettik

Tanıdık birbirimizi

Tanıdığımızı sandık

Sevdik

Sevildik

Hüzünlü günlerimiz de

Mutlu zamanlarımız da 

Can sıkıntısı ile geçen

Güle oynaya da yaşadığımız

Günlerimiz oldu

Açlığımız da

Tokluğumuz da

İki lokmanın paylaşımıydı

Ve bir zaman oldu

Gittik....

Gittiğimizi sandık

Meğer hiç gitmemişiz

Ruhumuzda 

Paylaştıklarımız da

Öylece duruyormuş aslında

İnciraltında...

Döndük geldik

Tek tek bulduk

Yerli yerine koyduk her şeyi

Bir şey eksikti

Bir söz eksikti

Eksik olanları tamamlayalım dedikçe

Hep çoğaldık

Çoğaldıkça eksildik

Gözyaşlarımız ile 

Çiçek olduk anılarımızda

Bir iki derken

Tam on yıl oldu

Ha tabi aslı otuz yıla dayanır

Türkü misali

Ha var ha yok derken

Orta yaşı deviren

Çocukları olduk İnciraltı'nın



23/07/2018

Madımak

2 temmuz 1993 
Madımak

Sivas

Zaman durdu
Ne zamandı sazın telinde
Acı olmadan
Hüzün olmadan
Özlem olmadan
Parmaklarla buluştuğu
Hatırlamıyorum
Bilen de yok
Duyan da yok
Anadolu 
Acının ve hüznün tarihinde
Oluşan bir kültür
Kavganın ve haykırışların
Omuz başlarındaki
coşkulu
Umutlu
Bitmeyen
Yeniden dirilen
Hayatların nefesi
Yansa da
Yakılsa da
Yok olsa da
Var olan 
Ellerin
Kolların
Gözlerin
Vücuda gelmiş kuvvetin
Dile gelmiş sözün
Yüreğe düşmüş aşkın
Umuda yol olmuş vicdanın
Işık taşıyan habercisi

Ve işte sevgili
Orda bıraktım
Dizelerimi

02/07/2018

“Anıları ve hayatları ile bize umut olan, yol olan insanların aziz hatıralarına saygıyla, ışıklar içinde uyusunlar.”