Godo'yu Beklemek

 

(pencereden bakmak)

 

pencereden bakmak dünyaya,

hissetmeden olayları,

yaşamayarak!

Flim gibi seyretmek yaşamı,

Zorluğunu tatmadan

Ama ders alırcasına,

Utanırcasına değerlendirmek.

Ezmemek;

Genci ihtiyarı insanı yaşayanı…

Ezmeden büyütmek,duyumsamak

O duyguyu bitirmeden…

Mutluluğu tadarız belki bir gün,

Bir dakika sürecek.

Ne acı, ne bitki yaşamak

Asla mümkün olmamalı

O mu yaşatmak…

Öldü yok artık insanlarda

Yok artık

Bitti

Gitti…

Gelmeyecek nice belki geri,

Niye kovdunuz,

Niye yitirdiniz ki

Elinizdekini

Hepsi oydu

O

Godo’ydu…

 

10.9.1985

 

bu sabah

bu sabahta

seninle başladı

ellerinde

İstanbul’un

özgürlüğü gibiyim

28.08.1989

Esat Amca

Çocukluktan bu yana geçen sürenin içinde farklı duruşu ile yer etmiştir. Esat Amca Subay olmasının ciddiyeti ve kararlılığı ile yufka yüreğinin çevrelediği yapısında duygusal bir insandı. Herkesle sohbet eden, ilgi gösteren ve sıcacık yaklaşımı ile sohbetinden vazgeçilmez ailemizin büyüğü artık yok. Onu dün kaybettik. Ailemizin ulu çınarı olarak her kesin hayatında olup bitenle ilgilenen Esat Amca şimdi nurlar içinde uyuyor. İnsan sevdiğini kaybedince hep onunla yaşadığı anıları hatırlamak, yaşanılan anıları dinlemek ve ondan bahsetmek istiyor. Bu bir bakıma veda töreni. Hüzünlüyüm. Göz yaşlarımın ifade edemeyeceği anıları hatırlamaya çalışmak ve sohbetlerinin özlemi ile son görevimizi yapabilmek için yüreğimizde koşturma içindeyiz. Resimlerde arıyoruz şimdi. Her karenin anısında canlandırmaya çalışıyoruz hatıralarını. Her anını yeniden paylaşmaya çabalıyoruz.İsimlerimiz aynı..Esat..Sülalenin adı. Adaşız yani Esat Amca ile. Bu benim için gurur verici bir şey. 

Son kez gördüğümde (Gel bakalım  Bülent)  diye başlamıştı söze.. Kulağımda çınlıyor şimdi. Yazlıktaydı. Ve giderek hastalığı nedeni ile hayattan uzaklaşmaya başladığı zamanların başıydı. Esat Amca, ah ah Esat Amca.. Hep aynı yine de... Esat Amca... Ailemizin büyüğü... Mekanın cennet olsun... Nurlar içinde yat ....