Umut Etmektir Hayat

Umut etmektir hayat...
üzerine kar yağar
sen gün ışığı gibi bakarsın
üşüyen ellerini uzatarak...
seslenirsin kendine
hele dur bakalım 
geçer be elbet diye
yorgunluğun, hüznün
ve yüzünün kırışıklıkları
anlatır seni
attığın adımlardaki
direnen umudundaki geleceğe !
sen sen değilsindir
düşlediğin de bu değildir ama
yaşarsın,
sana ait olan hayatta!

11.06.2015 Karabük

1986 Güzündeydi

Saat gecenin herhangi bir vakti

Yamansınız dostlar

Beni aramak nerden aklınıza geliverdi

Son kez nerde miydi

Ne önemi var, şimdi buradayız ya dostlar

1986 güzündeydi, birbirimizden

habersiz kalışımız

üç odalı bir ev

içinde dağılmış eşyalar

duvarda yarısı yırtılmış bir gençlik yılı afişi vardı

çok iyi hatırlıyorum birde

üç şişe efes güneşi olmalı

içi boşaltılmış

pek de severdik malum

birde benim güncelerimin olduğu defter olmalı o evde

ne anılarımı var o defterde

bir bulunsa

hepimiz orasında, burasında

bir yerindeyiz

dağların havasını soluduk yıllardır

metro yapılacak diye sabırla bekledikte

yinede her sabah aynı işkenceyi çektik otobüslerde

beklemeye inatlaştığımızdan

gelmedi yine tabi ki,

zaten ne zaman geldi ki

13.11.1988

Seçilmiş Şiirlerim

seçilmiş şiirlerim yok

sana

yazabileceğim kadar

güzel ve anlamlı

sana ancak yüreğimin çıplaklığında

kıyasıya bir sevgiyi

verebilirim

dizelerimin yorgunluğuna aldırma

hepsi senin özlemine

öfkelenen

sesimin buruklaşan tınısıyla dopdolu

öyle sana kırgında değilim

seni özledim

Yaz Bakalım Agop !

yaz bakalım Agop !
nicedir yoktun !
teknenle en son gidişinden bu yana
denizin kenarındaki
masada tek başına
boşalıyor yüreğim hüzünlere
ne yollara gittik be Agop!
ne balıklar tuttu ağlarımız
ne rüzgarlarla dalgalara doğru yol aldı
umutlarımız
hiç yorulmadık
hiç usanmadık
şimdi Agop,
şimdi yine
sesleniyorum sana
masada,
tek başına
ve içerek...

11.06.2015
Karabük