Küçük Çocuklardık

zamanı parçalayıp
yola çıkmış yüreklerdik
ardımızda gökyüzü
önümüzde karanlık bir gece
yolumuzda ise
aşılması gerekli
yüce bir dağ vardı...
küçük çocuklardır
kocaman ayaklarımız
mangal gibi yüreğimiz vardı...
sere serpe 
uzandığımız kadınlarımız
sarardı vücutlarımızı...
duvarın dibinde
kurşuna dizilen bedenlerimiz
haykırdıkça
umutlandık...
güneş suratımıza düştükçe
yalnızlığa açtık yelkenlerimizi
teknemizi rüzgara çevirdik,
dümenimiz artık ufka yönelmişti bile
ve işte biz 
o küçük çocuklardır...

16/07/2017
"ofis"