Hayatın önü ve ardı gibidir...
Belki de hayatın ve
ölümün arasındaki meçhul çizgidir...
Başlı başına bir zıtlığın sınırı gibi de durur
siyahla beyaz arasında...
Umut dur yerine göre;
hiçlikten çokluğa,
gönül zenginliğine ulaşır
açmasını bilene...
Ve o kapılar kültürümüzün de
yaşadığımız özelliklerinde
yansıması gibidir bir bakıma...
Agop seslenir yine de...
Şair der ki;
"giden bir dostun arkasından
kapıyı kapat ki sıcaklığı içerde kalsın...
Sonuçta kapılar vicdanımızın anahtarıdır
ve açarları kayıp olsa da
bulur o açarları gönüllerin sultanı..
Kapı ilahi bir aşkın sırrını gizler
ve bulmaya çalışır
"hamdım piştim elhamdurullah " diyerek ,
o aşkın hikmetini...
Sevgili kardaşım gönderdiydi bu albümü bana sağ olsun ...
Şimdi o da çeker durur
vicdana ulaşan
kapıların
hayatın içindeki renklerini..
Sevgiler ..
Teşekkürler
