içim yanıyor,
yüreğim yangın yeri.
birer birer düşüyor
domine taşları gibi
hayatın orta yerinde açan kan çiçekleri..
Agop olmadı be,
hiç olmadı...
umuttu ekmeğimiz,
teknenin içindeydi nafakamız
ve denizlerin içindeydi geleceğimiz...
ah Agop ah !!
hedefe giden okun peşineydi
hayallerimiz...
oturduk yine masanın başına,
"boşalır bre yüreciklerimiz" dersin de,
hep sen önce gidersin be Agop!...
işin rast gitsin be ...!!
