Kışın Soğuğu ve Geleceğe Uzattığın El

Akşam, kışın bir başka çöker günün üzerine. İnsan sesleri sokakları terk etmeye başlamış ve caddelerde koşuşturma ile evlerine ulaşmaya çalışan kalabalık azalmaktadır. Akşam ezanı başladığında sessizliğin içinde bir umut olur yüreklere, yaradana ulaşmak için. Hangi evde ne yaşanmaktadır, insanların mutlulukları, hüzünleri nedir bilinemez ama akşamın soğuğu herkesi biraz yalnızlaştırır aslında. Araba seslerinin belirsizliğini bekleyen gecenin ortasına dek sürecek bu zaman dilimi, kışın dörtnala gelen ayak sesleridir. Gündüz ile gece arasında oluşan sıcaklık farkı, insan ruhunda yarattığı gelgitlerle kol kola tüketir günü, ki yatağa girip ısınıncaya dek. Yüzümüze çarpan o soğuk havanın fütursuz tavrı karşısında ne kadar boynumuza dek kaparsak da giysimizi, üşümek çaresiz bir yaşam biçimidir... Belki bir sahlep ile içiniz ısınır ve sohbetin içinde kaybolursunuz..Ya da romantik bir ortamda kanyak içerek içinizi ısıtırken, yüreğinizin de sıcaklığı sizi umutlandırır gelecek için. Çoluk çocuk sobanın üzerinde kestane pişirilen günlerin özlemini anlatan bir büyüğünüz de kalmadı ise yakınlarınızda kışın soğukluğu daha bir yalnızlaştırır insanı. Ama eğer varsa böyle bir büyüğünüz onu aramanın aslında tam zamanı. Hatta gitmenin ve varsa ihtiyaçlarını gidermenin, anlatacaklarını dinlemenin en keyifli anıdır . Yollarda yürümek haliyle biraz cesaret ve belki de ellerinizde sevgi ile tutulmuş bir yürek ister. Yalnız ve belki de aklınız evde bekleyenlerde ise, yol çabuk geçer. Soğuk çoktan yenilir bekleyene olan özleme. Ya kimse yoksa, ya da olmadığı gibi bir umutsuzluk kışın soğuğu ile içiniz kapladıysa..İşte biraz zor gibi görünse de bu durum, belki de gecenin içinde gizlidir. Sımsıcak bir ortamın bekleyişi. Yo hepten ümitsiz ya da hayalci bir ümitle de değerlendirmeyin derim. Aslında emek sarf etmek gerek sanırım. Hani hep deriz emek en yüce değerdir. İlişkilerde de aslında ne kadar emek verirsen, karşılığını beklemeden. Ve o emeği hak edene de verdiysen. Değme keyfine... Kışın soğuğunda bile yaz gibi terlersin montun içinde. Ve ellerin uzandığı yerde bulur, paylaştığın emeğin özleminde, üretilen sevgiyi. Şimdi yazmanın tadı da burda başlıyor aslında. Yazıyorsun, anlatıyorsun ve hep aynı duyguyu yaşıyorsun. Saçma kelimeler geliyor aklına. Vazgeçiyorsun yazmaktan. Yazdıklarından uzaklaşıyorsun bir an. Sonra işe aklına geliyor ve yazıyorsun ... Soğuk bile durdurmuyor seni. Ama yağmur öylemi. Hep isterim yağmur yağmasını. Islanmak güzel şey. Islanmasını da bilmek gerek haliyle. İşte kışın soğuğu bana göre böyle gelişiyor, Eğer yaşamaksa derdin insan gibi.. Bay bayan fark etmez...Ama yaşıyorsan bir derdin olmalı hayatla.. Sorgulamalısın. Kışın soğuğu bile seni yolundan alıkoymamalı. Bu anlamda yolun açık, gönlün sevgi dolu olsun..Kışın soğuğu ile mücadelen de yüreğindeki sevda ve geleceğe umutla uzattığın el, hedefine ulaşsın...

"Adın Yazılacak Mücevher Taşa"

Bu cümlenin anlamını idrak edebilmek  için, sanırım ilk başta çok iyi bir tarih bilgisi ve bilinci ve Atatürk'ün Türkiye için önemini ve geleceğimiz için değerini ve yol göstermesini de kavramak gerekir. Mücevher taşa adını yazdırmak için yola çıkmayan bir insana bunu demek ne kadar anlamsızsa, O nun adının "mücevher taşa yazılması" ne kadar önemlidir aslında. Peki bu nasıl olacak... Elbet sevdiğimiz insanın adını parktaki ağaca  ya da banka yazdığımız gibi olmayacak. Bu farklı bir şey. Değerli bir şey. Aslında içinde minnet ve gurur var. Yürekten gelen bir saygı ve örnek alınacak bir rol model var. Hepsinden önemlisi Özgürlük var, Özgürlükkk... Hani "okulda defterime, sıraya ağaçlara yazarım adını" dediği gibi.... Cumhuriyet o mücevher taşın ta kendisidir. Cumhuriyet Onun adının yazıldığı bir destanın adıdır. Cumhuriyet o özgürlüğün, bir millet tarafından, O nun önderliği ile nasıl  gerçekleştirildiğinin adıdır. Mücevher taş... Cumhuriyet o mücevher taşın üzerinde 92 yıldır parlamaktadır Mustafa Kemal Atatürk'ün adının yazılmış gizeminde... Adın yazılacak mücevher taşa, Türk Gençliği haykırarak okuyacak her daim, o mücevher taşın üstünde yazılmış adını Atam... Yaşasın Cumhuriyet... Yaşasın Mustafa Kemal Atatürk.. Yaşasın o mücevher taşın üzerine adını yazan, ve Türk Gençliği'ne Ödev veren Mustafa Kemal Atatürk'e...Minnetle ve Şükranla...Saygıyla..92. yaşın kutlu olsun  Türkiye....

Agop ile Ürgüp'ten Prokopi'ye... Barışa Yolculuk....

Agop, çayı demledim ve öylece bakıyorum Kayakapı'ya doğru Temenni Tepesi'nden.. Haliyle sonbaharın kışa dönen yüzünün soğukluğunda içtiğimiz çayların keyfindeydi sohbetlerimiz... Demlik demlik çayı tüketip de Kayakapı'nın o yalnız haline iç geçirirdik. Oysa bir dönem Ürgüp'te Kayakapı'nın Seslenişi ile günler geçerdi... Deden Niko ile Esat Dedem'in Bağa giderken hoş sohbetleri ve birbirlerine takılmaları sanki Kayakapı'nın boş sokaklarında çınlar gibi şimdilerde... 

Hatırlarsın Aziz  Yuhannes yaşardı o Kayakapı'nın dam evlerinde... Gittiniz Agop , Prokopi oldu yaşadığınız yerin adı. Geçen sene sizin orda kucaklaştığımızda yıllar sonra, göz yaşlarımızla yıkadık geçmişin özlemlerini de dinmedi yine de...Kaldı geleceğe yine be ... Bak Yuhannes'in Dam evinden gelen ışık hala duruyor Kayakapı'da. Esat Dedem'in evinin yanında...

Peri bacalarının yıllara meydan okuyan ay ışığındaki seslenişinde yaşanmış bir dostluğun öyküsüdür Kayakapı'da Agop'la yaşadıklarımız... Ürgüp'ten Prokopi'ye bir ses, bir özlem ve bir umuttur barışa uzanan ellerimiz...Agop....

İmza Günü

İmza günü ....))) Kuzen Selim'in evinde, Adnan'ın kamerasından ...Tandoğan'da Atamıza yakın minnetle ve saygıyla....Ayşen'in hazırladığı güzel yiyeceklerle ... Şiir kitabımı imzaladım Agop, eh sende olaydın iyiydi...

Atatürk Liseli Olmak Ayrıcalıktır..

1979-1982 yılları arasında Ankara Atatürk Lisesinde okudum. Adının Atatürk olmasının gururu ve sorumluluğu bütün liseyi sarmış gibiydi daha ilk adımımı attığımda bahçeye. Her anı her yılı ayrı bir güzel ve özel geçen, her türlü haksızlığa direnen ve özgürce fikrini söyleyen genç insanlardık. Arkadaşlarımız, Değerli Hocalarımız, anılarımız ve tabi ki aşklarımız. Özlemlerimiz ve efil efil esen rüzgarda seslenişimiz. Hepsi hepsi geride kaldı. Ama hiç dinmedi o yıllara, dostlara ve özgürlüğe olan duygularımız ve tabi ki sevdalarımız. Hele hocalarımızla geçen derslerin iyi kötü anıları. Hepsini 2015 de bulma umuduyla gittim yıllar sonra, Hocalarımızı, arkadaşlarımızı ve Ankara Atatürk Lisesinin o havasını yaşadım yeniden.

Adres... Kayakapı'nın Seslenişi'nden

bir adres verdiler
gidilip asla dönülmeyen…
yollarında
çocukların oynamak istemediği,
küskün çiçeklerin açmadığı,
bir yer verdiler …
umut orada sonsuzluktu…
yürek kimsesiz bir çocuk…
gözyaşları suluyordu gönülleri
öylesi bir adres verdiler…
nefesim çoğu zaman
daralıyordu orada..
vücudumdan her gerildiğinde
insan sesleri geçiyor,
ellerim tutacak bir şeyi aramaktan
yoksun bir durumdaydı ki,
orada,
saçlarımı aldılar yirmisinde
altmışımdaymışım gibi

29.01.1988

Bugün Pazar...Nazım Hikmet Ran

Bugün pazar. 

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. 

Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün 

Bu kadar benden uzak 

Bu kadar mavi 

Bu kadar geniş olduğuna şaşarak 

Kımıldamadan durdum. 

Sonra saygıyla toprağa oturdum, 

Dayadım sırtımı duvara. 

Bu anda ne düşmek dalgalara, 

Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım. 

Toprak, güneş ve ben... 

Bahtiyarım...

Nazım Hikmet Ran....

Barcelona'nın dar sokakları

Barcelona'nın dar sokaklarında kaybolmak üzere gitmek güzel bir şeydir aslında. Haliyle bir Floransa değildir. Her yanı sanat kokan. Ya da bir Paris değil bohem bir yapının aşkla bezenmesi gibi. Ya da bir Venedik değildir. Şehvet ve gizemin erosla dansını yapması gibi. Başka bir şey vardır Barceelona'da. Çokca bize benzer. Akdeniz iklimi insanları sıcakkanlı yapmaktadır. Ama Katalanların milliyetçi duygularını da hissedersiniz her yere astıkları Katalunya Bayraklarından dolayı. Hiç rahatsız da etmez bu tavır. Çünkü her şey düzenli ve yaşamaya dönüktür. Hareketli ve enerjiktir. Çok iyi korunmuş bir şehirdir Barcelona....Her yanında eski taş binalar, geçmişe meydan okur gibi sanki yeni yapılardır. Sokaklarda dolaşırken, önünüze çıkan  değişik dükkanlar,cafeler ve Barcelona'nın olmazsa olmazı meşhur Tapaz çeşitleri her köşeden sizi çağırır adeta... Ve tabi ki Sangra ile güzel bir yemek molası öğlen ya da akşam sizi bekler o sokaklarda. Meydana çıkan sokaklarda ne kadar dolaşırsanız dolaşın hep aynı noktaya gelmeniz ya da gelememeniz aslında tamamen sizin o sokaklarda kendinizi kaybetmeniz ile ilgili gibi görünür...Ama bir heyecanla dolaşırken rastladığınız her şeyi görmek ve fotoğraflamak olayın ayrı bir yanıdır. Barcelona'nın sokakları aslında, gezilmesi gereken yerlere sizi götüren sessizlikle gelmenizi bekleyen hayatın gizemli yolları gibidir. Ve yollar sizi Barceleno'da o kadar çok yere götürür ki aklınız hangi görülmesi yere gitseniz de, o sokaklarda havayı yaşayarak yürümenin güzelliğinde kalır. Eh tabi bir de açsanız Tapaz ve Sangra...

Hayalin Peşinde Koşmak

Küçük yaşlarda sabahları erkenden haberlerin sesi ile uyandığım zamanlardan, on beşli yaşlarda kitap okumaya ve sorgulamaya başladığım gençlik yıllarıma kadar; düşündüklerimi çocukça bulurum. Ama Nazım'la tanışınca, başladı bendeki şiir tutkusu. Hep okudum, ama hiç yazmadım....Sonra aşık da oldum ama yine yazmadım. İlk şiirlerimi Üniversite yıllarında yazmaya başladım. Kitap, dergi ve gazete okumak hayatımızın günlük planlaması içinde temel taşları olduğu zamanlardı. Şiirlerimi önceleri pek kimseyle paylaşmadım ve daha sonra da şiir yazmanın ayrı bir özel çaba gösterilmesi gereken bir çalışma olacağını düşündüğüm içinde bıraktım şiir yazmayı...1984-1991 yılları arasında yoğun olarak şiire yoğunlaştığım yıllar olarak hatırlarım. Biraz hüzünlüdür şiirin dizeleri arasında nakış gibi ince ince işlenen duyguları anlatmak ve okumak. Ama güzeldir. Yaşadığını hissedersin. 

Bir zaman sonra ki, epey bir zaman sonra; tekrar dokundum sazın teline... bu kez çalan müziğin tınısı farklıydı. Bu kez Agop, senin ardından kaç kış kaç yaz geçti hatırlamıyorum ama ilk dize döküldüğünde kalemimle kağıda, yazdım artık ne varsa... Artık tarih 2012 ye gelmişti. aradan geçen zaman dilimi; artık başka türlü vuruyordu sazın tellerine... 

Yazmak ve paylaşmak öne geçmişti artık. Paylaşmak giderek hayallerimi süsler oluverdi. Ve bir sesin anlatılması hikayesini "Kayakapı'nın Seslenişi" olarak paylaştım. 

Şiir Kitabım olması hayalimi böylece gerçekleştirmiş oldum. Ancak bir kitap evi aracılığı satışı yapılmıyor. Şimdi yeni bir hayalin peşinde koşmaya başladım... Agop, bir sus be , geliyorum...Ha unutmadan, Agop'u çok merak ediyorsanız eğer, en yanınızda olan gerçek ya da hayal, gerçek bir dosta bakın derim. Sonuçta Agop bu gece de masa da sandalyen öyle duruyor...Gelmedin yine...Ben başladım şiirlerimi okumaya...

Kayakapı'nın Seslenişi

Bende bir şiir kitabı çıkarıp sesleneyim dedim... Agop hatırlarsan Gazali'den Rubailer, Nazım'dan şiirler okur geceyi gündüz edip kuru ekmek yağ ile kahvaltı ederdik... İşte o Kayakapı'nın Seslenişi oldu şimdi Hayat Arkadaşıma sevgiyle...Unutmadan diyeyim sana da selam olsun...

Oyun Treni

Agop, 

bu aralar 

çok seslendim sana... 

Çocukluğumuzda 

Deden Niko'nun hikayelerini  dinler 

sonra da 

sizin evdeki siyah beyaz tv den 

oyun treni adlı programı izlerdik. 

Ajans başlayana kadar...! 

Şimdi oyun treni de öksüz artık... 

Nur içinde yatsın ... 

Levent Kırca'da gitti buralardan, 

Atatürk ve Cumhuriyet diyerek...

Aslında yıllar geride kaldıkça 

ileri de kalan sadece umut artık Agop... 

Ulaş ulaşabilirsen, 

ya da yürü yağmur demeden ... 

Meydana bırak öylece karanfilleri ki 

adı barış olsun 

o anlatılan son hikayenin...

Sevgive özlemle Agop... 

Levrekler hazır ona göre gel...

Yangın Yeri

Agop!  

içim yanıyor, 

yüreğim yangın yeri. 

birer birer düşüyor 

domine taşları gibi 

hayatın orta yerinde açan kan çiçekleri.. 

Agop olmadı be, 

hiç olmadı... 

umuttu ekmeğimiz, 

teknenin içindeydi nafakamız 

ve denizlerin içindeydi geleceğimiz...

ah Agop ah !! 

hedefe giden okun peşineydi 

hayallerimiz... 

oturduk yine masanın başına, 

"boşalır bre yüreciklerimiz" dersin de, 

hep sen önce gidersin be Agop!... 

işin rast gitsin be ...!!

Merhaba Agop

Merhaba Agop... 

Bu gece de masaya tek oturdum. 

Şaşıyorum  yaşadıklarıma. 

Hava soğudu buralarda ... 

Bir haftadır hiç güneş açmadı. 

Haliyle kapandı 

ve teknenin çadırında yaşıyor gibi... 

Sessizce uzanıyoruz geleceğe. 

Agop hatırlarsan bir yolculuğa çıkacaktık 

yine böyle bir havada, 

her şeyin unuttuyduk... 

Sadece aklımızda gitmek vardı 

doğru yanlış sorgulamadan... 

Gidemedik döndük geriye 

daha limandan çıkmadan... 

İşte öylesine bir durum gibi şu an... 

Dur bakalım 

bir türkü  mırıldanayım 

belki buluşur umutla gözyaşı... 

Ya da Agop 

çarp kapıları hepten 

bağır bağırabildiğince 

ya da yürü liman boyunca 

ta karşı yakadaki 

o güzel yatağın içine... 

Belki de Agop 

bunu söyleyeceksin kendine her daim 

ama ben sesleneyim sana yine de... 

Ey benden öte giden 

umutlu gelecek 

uzat ki elini 

ellerim boş kalmasın.. 

Bak gece çöküyor 

yola çıkmak lazım... 

Rastgele Agop...

Hayat ...

Hayat 

bazen mi 

her zaman mı 

ya da zaman zaman mı 

hüzünlenir 

mutlu olur.... 

Elin havada kaldığında 

ya da omuz omuza 

yürüdüğünde midir??? 

Yağmura karışan 

göz yaşların mı 

heyecana kapılan 

gülen yüzün müdür 

hayat... 

Küçük bir fidan mıdır 

koca bir çınar ağacı mıdır 

ya da beraber 

bir orman olabilmek midir... 

En iyisi 

ben yine sesleneyim... 

Sessizce dursa da ... 

Hayat işte ....

Yazmak Güzel

Ya okumak

Güzel mi

Gezmek güzel

Ya dönmek güzel mi

Soruların arasında

Gizlenen

Özlem ve hüzün

Diner mi

Gece Örter Dedim Di...!!

Selam 

Belki de gece örter dedim di

Olmadı

Işıl ışıl gözlerimin içine girdi

Acaba ne yapmalı dediğin anlar

Ve yüreğinde sıkıntı

Yağmurlara koşmak gelir

Islanmak

Islanmak

Ve belki de

Yürümek geceye en iyisi

Agop nerdesin be ya

Hep bir fikrin

Bir içkin olurdu

Sofrada çözer

Sofrada ağlardık

Ve sofrada bırakırdık

Geceyi

Gün umutla doğar

Islanan ruhumuz

Hapşırırdık ama

Güzel olurdu

Ya işte Agop

Sofradayım yani

Bilmezdim

Asla bilemezdim
mavi Pinokyo bisikletimin
bana yıllar sonra ders vereceği
zaman zaman aklıma geldiğinde
içimin acıyan
hüznünü
yaşayacağımı
bilemezdim...

eh baba, 
yıllar yıllar sonra
bana yine bir ders verdin
minnettarım sana...

oysa senin gözlerine baktığım
sohbet ettiğimden bu yana
ne çok mevsim geçti
ne çok yağmur yağdı
ve göz yaşlarıma karıştı.

ama işte tarih bana güzel bir oyun oynadı
bir kez daha anladım ki
sen o zaman haklıymışsın...

ve bir kez daha anladım ki
ben seni o zaman ne kadar üzmüşüm...

o mavi pinokyo bisikletimle
gezdiğim sokakların
yıllar sonra üzerime geleceğini
ve keyifle geçen o günlerin gizeminde
senin endişelerinin
ve haklılığının buruk bir hüzün olarak yüreğime düşeceğini
bilemezdim baba....

şimdi kendi payıma büyüdüm sanırım artık
yine kucakladım seni sımsıkı

Kendime Öğütler...

Büyürsün

Duvarları yıkarak

Uzaklaşırsın kendinden 
herkesten 
besbelli...

Çıkardığın ses

oluşan kaos

Ve kırgınlıkların

Geride kaldığında 
elbette güler geçersin herkesle beraber...

Elbet yine

Sımsıkı sarılıp

o gün yine seslenirsin

Her zamanki gibi…

Hayat önünde

Kapıları açacaksın

Yolları geçeceksin

Ve elbet ulaşacaksın

Umut ettiğin o ülkeye…

Sevdadandır

Hayal ettiğin etkinliktir 
Bilemem nedendir…

Tahmin ederim

Bende hissettim bu duyguları

Ve bende,

Sende,

bir diğeri de yaşadı,

yaşayacak elbette
hayat bu...

Yakınında herkese en uzak gibi duruşunu

Seslerindeki hüznü 

Şaşkınlığını ve kızgınlığını
yalnızlığını ve özlemlerini
Anlayabilecek yaştayım

Ve haliyle çıkılan yol

Gidilecek  yol olması için tüm çabamız

Ve bu anlamda 
elbette

Yine orada olacağım

Göz yaşlarımız yağmur gibi olsa da

Hayat bu dedim ya ...
bir sınavdır
başa çıkılması gereken...

Yaşanır her şey

Olur biter

Haykırır kendini duygular

Saklayamazsın

Anlatamazsın

Ve anlayamazsın da bazen 
anlaşılamazsın da
oluşur bir koas ellerimizde
başa da çıkamazsın...

Bilirsin söylemezsin

Uzatırsın ellerini havada kalır

Gidersin ulaşamazsın

Ama bilirsin ki

Gelecek aslında kendin ve yapabildiklerin  

Hayat aslında yüreğindedir

Yapman gerekenler yola çıkmakla değil

Yoldan çıkmamakla gerçekleştirebileceğin şeylerdir.

Ve bir zaman sonra elbet bende olmayacağım

O zaman işte

Sen sarılacaksın artık geleceği taşıyan

O minik ellere…

Ve elbet artık sen orada olup

Sımsıkı sarılacaksın…