Çoktandır düşündüğüm
ama karar veremediğim bir sorudur?
Yaşamak için
detayların bizi yönlendirmesinden sıyrılıp,
hayata selam verebilmek
özgürlüğü var mıdır?!!
Aslında müthiş bir iştir yaşamak.
Nazım'ın dediği gibi
" ciddiye almak" gerekli.
Ama bu nasıl olacak kısmında
debeleniyoruz sanki.
Ne biçim bir durumdur ki bu,
asla bizi bırakmadan,
gölgemiz gibi ardımızda.
Bazen kayboluyor.
Bazen yön ve yer değiştiriyor
güneşe göre.
Tüm bu karmaşa içinde
yaşadığımız işte hayatımız...
Yalnızlaştıkça özgürleştiğimiz,
paylaştıkça mutlu olduğumuz
veya acı çektiğimiz.
Ya da yolun ardına bakmadan
kaçıp gittiğimiz.
Geleceğe umutla bakabilmek
ve adım atma cesaretini,
heyecanını hissettiğimiz de
hayatımızdır kimi zaman....
Ve bu duygular,
koşullar belirler gider...
Ve bugün pazar...
Mutlu bir güne uyanmak üzere
umutlarımızla uyuduk dün akşam...
Gün uyandı...
Bol şans...
İçin bir çay...
Benden olsun...
