Sönmeyen Ateş

Yine

Baktım sana

Yüreğimdeki yanan son mumdaki

Silüetine...

Mermere yazılmış ismini

Hüzünle

Özlemle

Okudum yine!!

Gözyaşlarım...yine!!

Ve su döktüm yüreğime ... 

sönmeyen ateşe...

Öylece bıraktım yine!!

Çam ağaçlarının gölgesine

Sevgiyle

06/10/2017

Ankara

Hiç Bir Şeye Yetişemedim

Hiç bir şeye yetişemediğim

Sonbahar sarhoşluğundaki

Ağaç yaprakları gibi savruluyorum

Kendimi tanımadığım

Tanımaya çalışmadığım

Yıllar çoktan geride kaldı

Şimdi tanıdım da ne oldu

Dediğim bir zamandayım

Çıkışı olmayan yollarla çevrelenmiş

Duvarları aşmaya çabalayan

Merdiveni olmayan bir adam gibiyim be

Amma şarabın tadında

Haykırmasını da

Deli gibi sevmesini de

Yağmur damlalarının sağanak halinde

Yüzüme çarpmasını bilerek

Yürüyorum

Hayatın ortasından ilerisine doğru

Eskiden koşardım

Şimdi biraz yavaş gibi olsa da

Zaman hızla akıyor

Belki de yetişemediğimdendir

Her şeye

Aman olsun varsın

Sonbaharı selamlamak güzel şey be kardeşimm !!!

09/10/2017

Ankara

G li Şiir

Güzel bir şeyler

Gündüz

Gece

Geldiğinde

Geç kalma sakın

Geleceğe

Geçmişi unutma tabi

Gine de yaşamak

Güzeldir

Günlerin içinde

17/10/2017

Ankara Sabahından

Değiş Be Kardeşim

Aynı yerde durduğunda

Yollar, 

kaldırımlar

Ve dükkanlar

Değişiyorsa

Yaş alıyorsundur kardeşim

Kıymetini bil

O biriktirdiğin 

Gazete sayfası değil

Hayattır hayat

Senin hayatın

Senin özlemlerin

Hüzünlerin

Sevinçlerin

Başardıkların

Başaramadıklarındır

İsimler vardır

İstediğinde olmayan insanlar vardır

Hüzünlendiğinde olur

Kahkaha ile güldüğünde

Bir ipi sarar gibi yumak da olursun

Lime lime doğranmış bir et parçası gibi de

Hepsi sensin be

Korkma

UZat elini

Dokun 

Bırak yansın ellerin

Hisset ki acısını

Yüreğin gümbür gümbür 

Çalsın davulları

Hayde

Seslen şöyle keyiflice

Yaşa kardeşim yaşa

Hisset hayatı

Bak şöyle ufka doğru

Tüm tutkunla

Hırsla

Umutla

Coşkuyla

Kolkola at adımını

Değiş be kardeşim 

sende değiştir

Olan biten hayatını

21/09/2017

Ankara

Minnet Eylemediler

Gönülleri 

şarabın tadında paylaşan 

güzel insanlardılar

Birer birer perde kapandı

Ellerimiz alkıştan kopardı 

emeklerini izlemekten 

Şimdi bir kaç resim

Bir kaç anı

Ve hüzünlü başkaldırışlarla

"Minnet eylemediler"

ekim 2017

ama odur işte...

uzaktan öylece bakarsın hayata....

hayatına... 

gün biter...

ay biter...

yıl çoktan geride kalmıştır...

ve bir anın peşinde,  

verirsin tüm duygularını gözünü kırpmadan...

işte o sensin aslında ...

o senin hayata yansıyan silüetin...

o senin göz yaşların...

o senin sevincin...

o senin sevdiğindir. 

kıyamazsın...

ama odur işte...

çünkü hayat da sende kopup gittiğinde 

yer yüzünden geride kalandır aslında 

o aynaya yansıyan... 

ve her nasılsa bir gün 

o anın peşinde 

baktığın hayatın hazzını yaşamayı öğrenirsin..

ki bu aslında zamanın orta yerinde 

yarattığın eserdir...

ve bu eserden gurur duyabildiysen eğer ...

işte o zaman sen olmuşsundur ayak izlerinde...

yaşamaya dair...

08.09.2014

karabük

Anılarımı Kuruladım

Anılarımı kuruladım 

Bu gün....

Epeyce ıslanmışlardı

Rüzgar gibi her biri 

tek tek suratıma

Çarptığında

Teknenin dalgalara doğru 

macerası başlamıştı...

Öylesine düşündüm

Her tercihin bir başlangıç olduğu

Ve aslında vazgeçilen hayatın bilinmediği

Bir doğru parçasındaydım...

Tek tek rafa yerleştirdim

Ama zaman da kalmadı...

Belki bir başkaldırıydı ama

oturduğum bankın yalnızlığında

Parkın doğrularını keşfettim... 

Eh dedim bu da oldu sayılır

Kalktım ve yürümeye başladım...

10/09/2017

İnciraltı'ydık...

Adım adım geldik

Birer birer çoğaldık

Tanıştık

Yedik içtik paylaştık olan biteni

Çalıştık 

Kaytardık

Zaman oldu sabahları gördük 

Kah eğlencesine

Kah ders çalışma çabasına

Gençtik delişmendik

Bazen zor anlaşır

Bazen sımsıkı sarılırdık

Dargınlıklarımız güneşi görmezdi

Odalara dağıldık

Ama koca bir mahalle gibiydi

Yaşadıklarımız

İnciraltındaydık

İnciraltılıydık

Ve hesapsız bir yolun yoldaşlarıydık

Çoğalmıştık

Çoktuk be kardeş

Öyle bir iki değil

Ağzımızı doldura doldura 

İnciraltıydık

Yılları peşimize taktık 

Haykıra haykıra

Paylaşıyorduk

Hayatı anıları ve inciraltı kardeşliğini

Yapmayın be 

Bu Olur mu hiç demeden 

Ne varsa ortada

Birer motifti

Şimdi eksiliyoruz birer birer

Gidenler 

Gitmiyorlar 

Yüreklerimizde 

17/08/2017.  

Bülent Esatoğlu

Sssz şr

Zmn dğşr

Kçkkn sn ğrttklrn

Byync sn tkrrlrsn

Dyglr dğşr

Hycn yrn ndş yrlşr

Htrldklrn

Snn hznndr

Glcğ bkşn 

Şmd brz dh mtldr

Bs bs bğrrsn

Kçkken 

Şmd bydn

Yn bğrrsn

Klblklr dymz

Yn dyr sn

Şmd yrrsn yn brbrc glcğ

20/10/2017

Hastane koridorlarında

Kutup Yıldızımız

Anacığım

Hayatımızın merkezindeki

Kutup yıldızımız

Ellerimiz

Ayaklarımız

Yeri gelir hüznümüzü

Yeri gelir özlemimizi

Yeri gelir mutluluğumuzu

Paylaşırız seninle

Öylesine

Beklentisiz

Önyargısız

Korkularımızı dindiren de sensin

Karnımızı doyuran da

Oturmasını

Kalkmasını da 

senden öğrendik

Karanlıklar içinde kaldığımızda

Tevekkül olmayı da

Şimdi de dağları aşmayı da öğretiyorsun

Güne gülümsemeyi 

İnsana bakabilmeyi

Uzun uzun sohbet gezmeyi

Güzel güzel ev düZmeyi

Hayata sımsıkı sarılmayı da

Hep senden öğrendik

Hadi bakalım 

Yürü şimdi 

Yine

Hayatın orta yerine

Az kaldı 

Gün bu gün olduğunda

Sesleneceğiz yine

Hayde vre çek bakalım kürekleri

Yansın

Küpeşteye vuran

Kayakapının ışıkları

22/10/2017