Bu gece de masaya tek oturdum.
Şaşıyorum yaşadıklarıma.
Hava soğudu buralarda ...
Bir haftadır hiç güneş açmadı.
Haliyle kapandı
ve teknenin çadırında yaşıyor gibi...
Sessizce uzanıyoruz geleceğe.
Agop hatırlarsan bir yolculuğa çıkacaktık
yine böyle bir havada,
her şeyin unuttuyduk...
Sadece aklımızda gitmek vardı
doğru yanlış sorgulamadan...
Gidemedik döndük geriye
daha limandan çıkmadan...
İşte öylesine bir durum gibi şu an...
Dur bakalım
bir türkü mırıldanayım
belki buluşur umutla gözyaşı...
Ya da Agop
çarp kapıları hepten
bağır bağırabildiğince
ya da yürü liman boyunca
ta karşı yakadaki
o güzel yatağın içine...
Belki de Agop
bunu söyleyeceksin kendine her daim
ama ben sesleneyim sana yine de...
Ey benden öte giden
umutlu gelecek
uzat ki elini
ellerim boş kalmasın..
Bak gece çöküyor
yola çıkmak lazım...
Rastgele Agop...
