Adres... Kayakapı'nın Seslenişi'nden

bir adres verdiler
gidilip asla dönülmeyen…
yollarında
çocukların oynamak istemediği,
küskün çiçeklerin açmadığı,
bir yer verdiler …
umut orada sonsuzluktu…
yürek kimsesiz bir çocuk…
gözyaşları suluyordu gönülleri
öylesi bir adres verdiler…
nefesim çoğu zaman
daralıyordu orada..
vücudumdan her gerildiğinde
insan sesleri geçiyor,
ellerim tutacak bir şeyi aramaktan
yoksun bir durumdaydı ki,
orada,
saçlarımı aldılar yirmisinde
altmışımdaymışım gibi

29.01.1988

Bugün Pazar...Nazım Hikmet Ran

Bugün pazar. 

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. 

Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün 

Bu kadar benden uzak 

Bu kadar mavi 

Bu kadar geniş olduğuna şaşarak 

Kımıldamadan durdum. 

Sonra saygıyla toprağa oturdum, 

Dayadım sırtımı duvara. 

Bu anda ne düşmek dalgalara, 

Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım. 

Toprak, güneş ve ben... 

Bahtiyarım...

Nazım Hikmet Ran....

Barcelona'nın dar sokakları

Barcelona'nın dar sokaklarında kaybolmak üzere gitmek güzel bir şeydir aslında. Haliyle bir Floransa değildir. Her yanı sanat kokan. Ya da bir Paris değil bohem bir yapının aşkla bezenmesi gibi. Ya da bir Venedik değildir. Şehvet ve gizemin erosla dansını yapması gibi. Başka bir şey vardır Barceelona'da. Çokca bize benzer. Akdeniz iklimi insanları sıcakkanlı yapmaktadır. Ama Katalanların milliyetçi duygularını da hissedersiniz her yere astıkları Katalunya Bayraklarından dolayı. Hiç rahatsız da etmez bu tavır. Çünkü her şey düzenli ve yaşamaya dönüktür. Hareketli ve enerjiktir. Çok iyi korunmuş bir şehirdir Barcelona....Her yanında eski taş binalar, geçmişe meydan okur gibi sanki yeni yapılardır. Sokaklarda dolaşırken, önünüze çıkan  değişik dükkanlar,cafeler ve Barcelona'nın olmazsa olmazı meşhur Tapaz çeşitleri her köşeden sizi çağırır adeta... Ve tabi ki Sangra ile güzel bir yemek molası öğlen ya da akşam sizi bekler o sokaklarda. Meydana çıkan sokaklarda ne kadar dolaşırsanız dolaşın hep aynı noktaya gelmeniz ya da gelememeniz aslında tamamen sizin o sokaklarda kendinizi kaybetmeniz ile ilgili gibi görünür...Ama bir heyecanla dolaşırken rastladığınız her şeyi görmek ve fotoğraflamak olayın ayrı bir yanıdır. Barcelona'nın sokakları aslında, gezilmesi gereken yerlere sizi götüren sessizlikle gelmenizi bekleyen hayatın gizemli yolları gibidir. Ve yollar sizi Barceleno'da o kadar çok yere götürür ki aklınız hangi görülmesi yere gitseniz de, o sokaklarda havayı yaşayarak yürümenin güzelliğinde kalır. Eh tabi bir de açsanız Tapaz ve Sangra...

Hayalin Peşinde Koşmak

Küçük yaşlarda sabahları erkenden haberlerin sesi ile uyandığım zamanlardan, on beşli yaşlarda kitap okumaya ve sorgulamaya başladığım gençlik yıllarıma kadar; düşündüklerimi çocukça bulurum. Ama Nazım'la tanışınca, başladı bendeki şiir tutkusu. Hep okudum, ama hiç yazmadım....Sonra aşık da oldum ama yine yazmadım. İlk şiirlerimi Üniversite yıllarında yazmaya başladım. Kitap, dergi ve gazete okumak hayatımızın günlük planlaması içinde temel taşları olduğu zamanlardı. Şiirlerimi önceleri pek kimseyle paylaşmadım ve daha sonra da şiir yazmanın ayrı bir özel çaba gösterilmesi gereken bir çalışma olacağını düşündüğüm içinde bıraktım şiir yazmayı...1984-1991 yılları arasında yoğun olarak şiire yoğunlaştığım yıllar olarak hatırlarım. Biraz hüzünlüdür şiirin dizeleri arasında nakış gibi ince ince işlenen duyguları anlatmak ve okumak. Ama güzeldir. Yaşadığını hissedersin. 

Bir zaman sonra ki, epey bir zaman sonra; tekrar dokundum sazın teline... bu kez çalan müziğin tınısı farklıydı. Bu kez Agop, senin ardından kaç kış kaç yaz geçti hatırlamıyorum ama ilk dize döküldüğünde kalemimle kağıda, yazdım artık ne varsa... Artık tarih 2012 ye gelmişti. aradan geçen zaman dilimi; artık başka türlü vuruyordu sazın tellerine... 

Yazmak ve paylaşmak öne geçmişti artık. Paylaşmak giderek hayallerimi süsler oluverdi. Ve bir sesin anlatılması hikayesini "Kayakapı'nın Seslenişi" olarak paylaştım. 

Şiir Kitabım olması hayalimi böylece gerçekleştirmiş oldum. Ancak bir kitap evi aracılığı satışı yapılmıyor. Şimdi yeni bir hayalin peşinde koşmaya başladım... Agop, bir sus be , geliyorum...Ha unutmadan, Agop'u çok merak ediyorsanız eğer, en yanınızda olan gerçek ya da hayal, gerçek bir dosta bakın derim. Sonuçta Agop bu gece de masa da sandalyen öyle duruyor...Gelmedin yine...Ben başladım şiirlerimi okumaya...

Kayakapı'nın Seslenişi

Bende bir şiir kitabı çıkarıp sesleneyim dedim... Agop hatırlarsan Gazali'den Rubailer, Nazım'dan şiirler okur geceyi gündüz edip kuru ekmek yağ ile kahvaltı ederdik... İşte o Kayakapı'nın Seslenişi oldu şimdi Hayat Arkadaşıma sevgiyle...Unutmadan diyeyim sana da selam olsun...

Oyun Treni

Agop, 

bu aralar 

çok seslendim sana... 

Çocukluğumuzda 

Deden Niko'nun hikayelerini  dinler 

sonra da 

sizin evdeki siyah beyaz tv den 

oyun treni adlı programı izlerdik. 

Ajans başlayana kadar...! 

Şimdi oyun treni de öksüz artık... 

Nur içinde yatsın ... 

Levent Kırca'da gitti buralardan, 

Atatürk ve Cumhuriyet diyerek...

Aslında yıllar geride kaldıkça 

ileri de kalan sadece umut artık Agop... 

Ulaş ulaşabilirsen, 

ya da yürü yağmur demeden ... 

Meydana bırak öylece karanfilleri ki 

adı barış olsun 

o anlatılan son hikayenin...

Sevgive özlemle Agop... 

Levrekler hazır ona göre gel...

Yangın Yeri

Agop!  

içim yanıyor, 

yüreğim yangın yeri. 

birer birer düşüyor 

domine taşları gibi 

hayatın orta yerinde açan kan çiçekleri.. 

Agop olmadı be, 

hiç olmadı... 

umuttu ekmeğimiz, 

teknenin içindeydi nafakamız 

ve denizlerin içindeydi geleceğimiz...

ah Agop ah !! 

hedefe giden okun peşineydi 

hayallerimiz... 

oturduk yine masanın başına, 

"boşalır bre yüreciklerimiz" dersin de, 

hep sen önce gidersin be Agop!... 

işin rast gitsin be ...!!

Merhaba Agop

Merhaba Agop... 

Bu gece de masaya tek oturdum. 

Şaşıyorum  yaşadıklarıma. 

Hava soğudu buralarda ... 

Bir haftadır hiç güneş açmadı. 

Haliyle kapandı 

ve teknenin çadırında yaşıyor gibi... 

Sessizce uzanıyoruz geleceğe. 

Agop hatırlarsan bir yolculuğa çıkacaktık 

yine böyle bir havada, 

her şeyin unuttuyduk... 

Sadece aklımızda gitmek vardı 

doğru yanlış sorgulamadan... 

Gidemedik döndük geriye 

daha limandan çıkmadan... 

İşte öylesine bir durum gibi şu an... 

Dur bakalım 

bir türkü  mırıldanayım 

belki buluşur umutla gözyaşı... 

Ya da Agop 

çarp kapıları hepten 

bağır bağırabildiğince 

ya da yürü liman boyunca 

ta karşı yakadaki 

o güzel yatağın içine... 

Belki de Agop 

bunu söyleyeceksin kendine her daim 

ama ben sesleneyim sana yine de... 

Ey benden öte giden 

umutlu gelecek 

uzat ki elini 

ellerim boş kalmasın.. 

Bak gece çöküyor 

yola çıkmak lazım... 

Rastgele Agop...

Hayat ...

Hayat 

bazen mi 

her zaman mı 

ya da zaman zaman mı 

hüzünlenir 

mutlu olur.... 

Elin havada kaldığında 

ya da omuz omuza 

yürüdüğünde midir??? 

Yağmura karışan 

göz yaşların mı 

heyecana kapılan 

gülen yüzün müdür 

hayat... 

Küçük bir fidan mıdır 

koca bir çınar ağacı mıdır 

ya da beraber 

bir orman olabilmek midir... 

En iyisi 

ben yine sesleneyim... 

Sessizce dursa da ... 

Hayat işte ....

Yazmak Güzel

Ya okumak

Güzel mi

Gezmek güzel

Ya dönmek güzel mi

Soruların arasında

Gizlenen

Özlem ve hüzün

Diner mi

Gece Örter Dedim Di...!!

Selam 

Belki de gece örter dedim di

Olmadı

Işıl ışıl gözlerimin içine girdi

Acaba ne yapmalı dediğin anlar

Ve yüreğinde sıkıntı

Yağmurlara koşmak gelir

Islanmak

Islanmak

Ve belki de

Yürümek geceye en iyisi

Agop nerdesin be ya

Hep bir fikrin

Bir içkin olurdu

Sofrada çözer

Sofrada ağlardık

Ve sofrada bırakırdık

Geceyi

Gün umutla doğar

Islanan ruhumuz

Hapşırırdık ama

Güzel olurdu

Ya işte Agop

Sofradayım yani