gidecek yol

daha

gidecek yolumuz

yazacak fikrimiz...

paylaşacak günlerimiz var

dedi Agop...

vurdu şaraba...

sildi ağzını

gömleğinin koluyla...

şöyle baktı denize doğru...

martıların sesinden çıt yoktu...

oysa çokta olduydu bu sessizlik…

balığa çıkan teknelerin dönmesini beklerken ,

yazdıklarını

boşalttığı şarap şişesine koyup...

ağzını doldurarak küfür etti

her zamanki gibi...

denize bıraktı...

ulaşırdı belki de

karşı kıyıdaki sevdiğine

mart  2015 Karabük

Dedem Esatzade Esat Bey

Dedem Esatzade Esat Bey

O beni biliyor

Beni gördü..

Ben hatırlamıyorum…

İsimlerimiz aynı…

Dedem..

Bu toprakları bizlere bırakmak için 

Ürgüp ve çevresinde Milli Müdafa-i Hukuk Cemiyeti Başkanlığı yaptı…

İlk meclise çağrıldı…

”siyaset bizim işimiz değil” diyen babasının sözünü tuttu…gitmedi…

İstiklal Madalyasını teslim almaya gitmedi…

Bu ülkeyi kurtarmak için savaştık madalya için değil diye…

36 sene sonra eve getirdiler….

Nufus Memurluğundan emekli oldu 946 ‘da Sarız’da…

60 sene sonra seslendi bana ansızın….

"955 kasım 23 çarşambayı perşembeye bağlayan gece Şavşat'ta kar yağdı" 

Diye not  düşmüş… eski yazı ile nüfus kağıdına..

Aynı duyguları paylaşmışız diye düşündüm  kar yağışlarında…

Hüzünlü bir andı benim için…

Gözlerim doldu…

Yüreğim burkuldu…

O benim dedem, ismimiz aynı….

Buluştuk yıllar sonra…

Bir gece beklenmedik bir şekilde…

Ve bana ilk kez bir anısını anlatmış olduğunu hissettim böylece…

Ah dede ah…

Ne çok şey vardı kim bilir…

18.03.2015 Karabük

Islanalım

beni aydınlatıyorsun sevgilim

Beni karanlığa sürüklemesine

izin verme

korkuyorum adım atmaktan

 sarıl sarmala

ıslanalım beraber boğazın

suların

21.02.2008

kamelya etrafında çiçekler

Çiçeklerle çevrelenmiş bir kamelyanın hüznünü içselleştirdiğim zamanlardı. Yağmur damlalarının her yanımı yıkanırcasına sardığında, demli bir çayın keyfinde üşüyerek oturduğum bir anı anımsadım ... İçeriğini anlatmak anlamsız. Benzerlik her kesin hayatında olmuştur. Tabi yağmurun ruhunda bütünleşiyorsa. Ama o tertemiz hava hep özlemim açıkçası. Kamelya ve çiçekler...buyrunuz..

bağ bozumu

Agop !

ekim ayı da

bitti.

Bağ bozumundan

bu yana

görüşemedik.

ama üzümler çok güzeldi

bu sene...

şimdi

Sineson'dan gelenlere sordum,

bütün üzümleri satmışlar..

yok yok merak etme

senin şaraplık üzümleri

kilere koyduk...

haftaya yollayacağım ...

31.10.2015

değişmemiş

28 senede

hiç bir şey

değişmemiş

sistem aynı sistem

dert aynı ...

 Haydi Agop

yüklen nevaleyi

en iyisi

yine

İnciraltına gidelim

Balıkçı Kirkov

kapatmadan dükkanı...

19.03.2016

lüferler sensiz gitmiyor

Agop !

seni boşladık mı ne

bu ara..

Hayat işte dostum.

Bazen başlangıçlar...

Bazen son noktalar

ve veda mesajları ...

Duygusalamı bağladım yine

bilemedim ama

Lüferler sensiz gitmiyor...

Alışmış bir kere..

Hani bir ara gidecektik..

Onu da yapamadık.

Bari ben yine döneyim limana.

Bu gece balık da çıkmadı denizden.

Kısmet vre..

dediğini duyar gibiyim.

Ha unutmadan

ansızın düşer ya

burnuna yağmur damlası.

İşte öyle bir anda

ıslanıncaya kadar

yürümek için yola çıkmalı.

Eh dostum kendine iyi bak...

12.11.2015

Vakit Tamam- Konu İnciraltı

Eh Agop 

vakit tam bu vakittir. 

yol ise budur. 

bizlere de yola çıkmak kalmıştır.  

bu yolda 

kimimiz anılarımız da 

gözyaşı ve özlemle 

ama gururla 

kalbimizde yaşamaktadır.  

kimimiz ruhen bu yola bir kere çıkmış 

ama bu sefer gelememiş 

ve kalben yanımızda olanlardır.  

Agop inanırsan, 

daha bu yola hiç çıkmamış 

ve mutlaka çıkacak olanlar da vardır.  

bu yol öyle bir yoldur ki Agop! 

ne sen ne ben ne de bütün İnciralti 

bir âraya gelse 

paylaşmaya, 

gülmeye 

ve haykırmaya doymaz 

yasar gideriz dostluğu ve sevgiyi. 

İşte Agop! 

yine toplandık. .. 

sen yine yoksun. 

gözlerimiz seni arar bu yolda göremeyiz.  

her birimiz anlatsak seni bitiremeyiz.  

ama o anılar çağırır 

o özlemler dolar taşar. ...

ah Agop ah !! 

bende gidemedim bu sene...

artık seneye be 

vre rastgele 

ya nasip at bakalım ağları 

nafakamızı kazanalım. ...

Godo'yu Beklemek

 

(pencereden bakmak)

 

pencereden bakmak dünyaya,

hissetmeden olayları,

yaşamayarak!

Flim gibi seyretmek yaşamı,

Zorluğunu tatmadan

Ama ders alırcasına,

Utanırcasına değerlendirmek.

Ezmemek;

Genci ihtiyarı insanı yaşayanı…

Ezmeden büyütmek,duyumsamak

O duyguyu bitirmeden…

Mutluluğu tadarız belki bir gün,

Bir dakika sürecek.

Ne acı, ne bitki yaşamak

Asla mümkün olmamalı

O mu yaşatmak…

Öldü yok artık insanlarda

Yok artık

Bitti

Gitti…

Gelmeyecek nice belki geri,

Niye kovdunuz,

Niye yitirdiniz ki

Elinizdekini

Hepsi oydu

O

Godo’ydu…

 

10.9.1985

 

bu sabah

bu sabahta

seninle başladı

ellerinde

İstanbul’un

özgürlüğü gibiyim

28.08.1989

Esat Amca

Çocukluktan bu yana geçen sürenin içinde farklı duruşu ile yer etmiştir. Esat Amca Subay olmasının ciddiyeti ve kararlılığı ile yufka yüreğinin çevrelediği yapısında duygusal bir insandı. Herkesle sohbet eden, ilgi gösteren ve sıcacık yaklaşımı ile sohbetinden vazgeçilmez ailemizin büyüğü artık yok. Onu dün kaybettik. Ailemizin ulu çınarı olarak her kesin hayatında olup bitenle ilgilenen Esat Amca şimdi nurlar içinde uyuyor. İnsan sevdiğini kaybedince hep onunla yaşadığı anıları hatırlamak, yaşanılan anıları dinlemek ve ondan bahsetmek istiyor. Bu bir bakıma veda töreni. Hüzünlüyüm. Göz yaşlarımın ifade edemeyeceği anıları hatırlamaya çalışmak ve sohbetlerinin özlemi ile son görevimizi yapabilmek için yüreğimizde koşturma içindeyiz. Resimlerde arıyoruz şimdi. Her karenin anısında canlandırmaya çalışıyoruz hatıralarını. Her anını yeniden paylaşmaya çabalıyoruz.İsimlerimiz aynı..Esat..Sülalenin adı. Adaşız yani Esat Amca ile. Bu benim için gurur verici bir şey. 

Son kez gördüğümde (Gel bakalım  Bülent)  diye başlamıştı söze.. Kulağımda çınlıyor şimdi. Yazlıktaydı. Ve giderek hastalığı nedeni ile hayattan uzaklaşmaya başladığı zamanların başıydı. Esat Amca, ah ah Esat Amca.. Hep aynı yine de... Esat Amca... Ailemizin büyüğü... Mekanın cennet olsun... Nurlar içinde yat ....