Anacığım
Hayatımızın merkezindeki
Kutup yıldızımız
Ellerimiz
Ayaklarımız
Yeri gelir hüznümüzü
Yeri gelir özlemimizi
Yeri gelir mutluluğumuzu
Paylaşırız seninle
Öylesine
Beklentisiz
Önyargısız
Korkularımızı dindiren de sensin
Karnımızı doyuran da
Oturmasını
Kalkmasını da
senden öğrendik
Karanlıklar içinde kaldığımızda
Tevekkül olmayı da
Şimdi de dağları aşmayı da öğretiyorsun
Güne gülümsemeyi
İnsana bakabilmeyi
Uzun uzun sohbet gezmeyi
Güzel güzel ev düZmeyi
Hayata sımsıkı sarılmayı da
Hep senden öğrendik
Hadi bakalım
Yürü şimdi
Yine
Hayatın orta yerine
Az kaldı
Gün bu gün olduğunda
Sesleneceğiz yine
Hayde vre çek bakalım kürekleri
Yansın
Küpeşteye vuran
Kayakapının ışıkları
22/10/2017
