Corona Günlerinde Anneler Günü Özlemi

Corona Günlerinde Anneler Günü Özlemi

Corona günlerinde Anneler Günü özlemi daha da ilginç bir hal almıştır. Bütün dünyaya hızla yayılan pandemi ilişkilerin biçimini etkilemiştir. Her gün gittiğimiz; bakkal, kasap, yemek yediğimiz yer ya da kahve içtiğim yer uzaklaştı. Corona günlerinde alışkanlıklarımız değiştir. Her türlü özel günleri beraber kutlayamaz hale geldik. Maskelerin ardında gizlenmiş suratımız ile yaşar hale geldik. Anneler Günü ise tüm bu ortamda geldi gündemimize. Alışkanlıklarımızın değiştiği bu ortamda ne yapacaktık? Corona günlerini hayatımızı belirlemişti. Anneler günüde bundan olumsuz etkilendi. Sözünden, sarılmasından, yaptığı ikramlardan, verdiği öğütlerden uzak kalmıştık. Teknoloji ilerlemişti ama anneler yeterince kullanamıyorlardı. Telefonla konuşmak yetmiyor. İnsan şöyle sıkı sıkı sarılıp, anneler günün kutlu olsun demek istiyordu. Corona günlerinde anneler günü özlemi böylece sardı her yanı. Acaba corona virüsü mü, anne özlemimi daha etkendi.

Corona Günlerinde Annemize Nasıl Ulaşacağız?

Corona günlerinde sokağa çıkma yasağı devam ediyordu. Ayrıca 65 yaş üzeri insanlarla iletişime geçmek de riskliydi. Sokağa çıkma yasağı da vardı. Ama Anneler günü özlemi de giderek artıyordu. Yöntemi ne olmalı diye düşünürken, zaman azalıyordu. Pazar günü 11:00-15:00 arasında sokağa çıkabilecekleri açıklandı. Böylece sorun çözüldü. Şimdi diğer problem ne alacaktık ve yetişecek miydi. Bu konuda alternatif çoktu. Corono günlerinde anneler günü özleminin çözümlenmesi için yolu bulmuştuk. İnternetten gerekli hediyeleri seçtik. Hediye paketi yaptırıldı. Özel notlar yazdırıldı. Kargoda sorun olmaması için de hızlı teslimata ek ücret verildi. Ama bir şey eksikti. Pasta ve yanında içecek. Corona  günlerinde  Annem’lerin evi bizim eve 350 metreydi. Sosyal mesafeyi koruyarak kutlamayı yapmalıydık. Ve açık havada olmasından çok memnun olurlardı. Corona Günlerinde Anneler Günü ramazan ayına denk gelmişti. Çözümü arka bahçede bulduk. Ağaçların arasında ve az görülen bir yerdi. Balkondan plastik masa ve sandalyeler. Masa örtüsü. Uzatma kablosu ve küçük ocak ile demlenmiş çay. Evde yapılan pasta, kek ve börek ile hediyeler hazırdır. Ve görüldüler köşeden. Her şey güzel olacaktı.

Corona Günlerinde Anneler Günü Etkinliği

Yavaş adımlarla geldiler. Sarılamadan bakıştık önce. Sonra ilk şaşkınlık geçti. Yüzlerinde maske ile corona günlerine hazırdılar. Mutlu ve iyi görünüyorlardı. Haliyle torunlara dönmüştü hemen yüzleri. Bir anda sohbet, özlem giderme derinleşti. Çaylar içildi, pastalar yenildi. Hediyeler verildi. Corono günlerinde anneler günü etkinliği mükemmel bir şekilde kutlandı. Ama daha asıl sürpriz yapılmamıştı. Bir nevi sinemaya dönüştürdüğümüz arka bahçede; projektörle duvara yansıtıp, hep beraber film seyrettik. Frugo buz gazoz bile vardı. Tabi zaman geçmiş ve hava kararmıştı. Corono günlerinde anneler günü etkinliği riskli olmuştu. Hava kararınca gitmek zor olacak diye endişelendik.

Ne de olsa eski toprak diye boşuna demiyorlardı Macera ruhlarında vardı. Corona günlerin anneler günü etkinliğini hakkını verdiler. Arka bahçelerden ve duvar üstlerinden geçerek gideceklerdi. Endişelendik ancak başardılar. Tüm bu etkinlik bittiğinde kendi evlerimiz de kahvelerimizi içerek telefonda konuştuk. Corona günlerinde anneler günü özlemini gidermiştik. Koşulların değişmesi ile başlamış, müthiş bir plan ile devam etmişti. Corona günlerinde anneler günü özlemi etkinliği doğaçlama olarak sona ermişti. Yarattığımız bu güzellik ile anneler günü özlemini  gidermiştik.

Sırada babalar günü vardı. Bakalım yine başarabilecek miydik?  Anlatırım yine.

Bülent Esatoğlu

Hoşçakal

Agop !

bayağı oldu yazmayalı...

Hayat akıp gidiyor...

Yaşlanıyoruz dostum...

Kayıp bir kelimenin peşinde 

ömrümüz geçti...

Eh doğanlarda büyüyor haliyle ...

Konsere gitti ...

O içerde 

ben dışarda 

şebnem ferah dinliyoruz ...

Hoşçakal diyor yine ...

Hani 

avaz avaz bağırıp

balıktan dönerken söylediğimiz

marşlar gibi 

heyecanlı gençler.....

Hadi vre 

görüşürüz...

16.06.2016

Esetler ile Aziz Yohannes'in Ürgüp'te Kesişen Hikayesi

Esetler İle Aziz Yohannes’in Ürgüp’te Kesişen Hikayesi

Esetler ve Aziz Yohannes’in hikayesi yaklaşık 300 sene önce Türk - Rus savaşı sırasında başlamıştır. Esetler olarak tanınan ailenin büyüğü Esat Ağa 1710 yılında ki Kırım’da ki, Rus Savaşında yer almıştır. Bir Yeniçeri Ağası olan Esat Ağa, Osmanlı Devleti savaşı kazanınca köle olarak genç bir asker olan Yohannes’I yanına almıştır. Esat Ağa, yol boyunca yanında yer verdiği, Yohannes ile iyi bir diyalog kurmuştur. Yohannes ile birlikte Ürgüp’e gelmişlerdir. Bu meşakkatli yolun sonunda; Yohannes ile tanışma sonrasında gelişecek konulardan, inanılmaz bir hikaye çıkmıştır. Nesilden nesile söylenen bu hikaye ile Ürgüp Kayakapı Mahallesinde Esetler ve Aziz Yohannes belkide farklı kültürlerin, aynı insanı değerlerle buluşmasına örnek olmuştur.

Esetler ve Aziz Yohannes kimdir?

Yohannes genç bir asker olsa da aslında Din adamıdır. Her zaman mütevazi davranan, insanları asla kırmayan ve her kese yardımcı olan bir yapısı vardır. Üstelik sadece insanlara değil her türlü hayvanı çok seven ve onlarla çok güzel anlaşan bir yapısı da olduğu söylenmektedir. Yohannes Dİn Adamı olarak Ürgüp’te yaşayan Rumlara da yardımcı olmaktadır. Yohannes Kırım'dan gelince, Ürgüp’ün ilk yerleşim yeri olan Kayakapı Mahallesinde; Esetler’e ait Konak’ta kahya olarak çalışmaya başlamıştır.

Esetler ise 1400’lü yıllarda Horasan’dan Anadolu’ya göçen ve Ürgüp’ü kuran 4 aileden bir tanesidir. Esat Ağa ise ailede 3. Esat Ağa olarak da bilinir. Esetler ise Ürgüp’te oldukça çevresi olan ve o günün koşullarına göre de varlıklı bir ailedir. Esat Ağa Kapadokya Yöresinde Es-Seyid olarak da Osmanlı Devletinin mal ve mülkünün de bu günkü defterdarlık kapsamında sorumlusudur.

Esetler ve Aziz Yohannes’in Efsaneleşen Hikayesi

Esat Ağa bir müddet sonra Hac Vazifesini yerine getirmek için Mekke’ye kervanla gider. Yaklaşık 3 ay olmayacaktır. Ürgüp’te yerel yemek kültürü çok gelişmiştir. Ama en önemli ve bilinen yemeği ise Mantıdır. Mantı el emeği ile açılan hamurun inceltilerek, üçgen halde kesilip, içine malzemesi konularak, haşlanıp pişirilir ve üzerine sosu konularak servis edilen hamur işi sınıfında bir yemektir. Esat Ağa çok severmiş. O gün evde mantı yapılınca. Yohannes evin hanımına giderek; “Ağam mantıyı çok sever, bir bakır kaba mantıyı çalında Mekke’ye götüreyim, sıcak sıcak yesin” demiş.

Mantıyı bakır kaba çalmak deyimi, yörede yemeği bakır kaba koymak anlamında kullanılmaktadır. Evin Hanımı, Yohannes’in canı mantı çekti Ağasını bahane ediyor diye düşünmüş. Ama yine de mantıyı hazırlayıp bakır kapla Yohannes'e vermişler Yohannes, bakır kapta mantıyı Ağasına götürüp verdiğini, sıcak sıcak yediğini söyleyince de haliyle inanmayıp, gülüştüler.

Aradan zaman geçip de Esat Ağa Hac'dan Ürgüp’e döndüğünde, Mekke'de kaldığı yerde, akşam odaya döndüğünde sıcak dumanı tüten bir kap mantı bulduğunu söyler ve eşyaları arasından üzerinde ismi yazılı bakır kaplar çıkınca da olay anlaşıldığı üzere nesilden nesile anlatılmaya başlamıştır. . Yohannes kendi halinde Esetlerin Konağının Zemin katında yer alan büyükbaş ve küçükbaş hayvanlara bakarak sessizce sürdürdüğü hayatı genç yaşında sonlanmıştır. Ürgüp Halkının çok sevdiği Yohannes; ölümü sonrasında bile sanki yaşıyor gibi, her gece uyuduğu damdan yapılmış odada ışığı akşamları yanmaya devam etmiş. Damdan odalar Kayakapı Mahallesinde o dönemler de çokça yapılmıştır. Kayaların içinde oyularak elde edilen damdan odalar; yazın serin, kışın sıcak olan doğal klimalı odalardır. Yıllar yılı Ürgüp’te yaşayan Rumlar tarafından ermiş olarak kabul edilen Aziz Yohannes adına Kayakapı Mahallesi’nde Aziz Yohannes Kilisesi yapılmıştır. Zamanla oluşan depremlerle yıkılan kilisenin, günümüzde restorasyonu yapılmıştır. Cumhuriyet sonrasında mübadele nedeni ile Yunanistan'a dönen Rumlar, Prokopi’de ve Pire’de yerleşmişlerdir. Prokopi Ürgüp adının Rumca ismidir. Yunanistan‘a dönen Rumlar Pire’de Aziz Yohannes adına bir kilise yapmışlardır. Açılışa 5.kuşak olan Esat Ağa çağrılsa da; Ürgüp ve Havalisi Milli Müdaf-a Cemiyeti Başkanı olması nedeni ile Yunan’ın ayağına gitmem diyerek Esat Ağa açılışa gitmemiştir. Kayakapı Mahallesi ise tüm bu kesişen hayatların ve Esetlerin hikayelerini saklamaya başlayarak sessizliğe bürünmüştür. Deprem riski nedeni ile 1969’ yılında boşaltılan mahalle sakinlerine afet evleri yapılıp verilmiştir. Esetler yada Cumhuriyet sonrasında aldıkları soy adları ile Esatoğlu Sülalesi hakları olsa da afet evlerinden almamışlardır. Giderek yıkılan konak, bir zamanların 12 odalı ihtişamlı halinden sessizliğe büründüğü yıllar boyunca bir nevi bu hikayeyi gizlemiştir.

Halen devam eden Kayakapı Projesinde; eski evlerin büyük bir çoğunluğunun restorasyonu tamamlanarak, otel olarak hizmet vermeye başlamıştır. Esetlerin Evi ise restorasyonu yapıldıktan sonra “Esat Ağa Evi “ adıyla otel olarak hizmet verecektir.

Restorasyonu yapılan Aziz Yohannes Kilisesi ise zaman zaman ibadethane olarak kullanılmaktadır. Ürgüp’e yolunuz düştüğünde belki de Esetlerin Aziz Yohannes ile kesişen hikayesinden sizde kendi payınıza dersler çıkarırsınız. İnsan ne olursa olsun insandır yaklaşımı ile tarihin gizlerinden Ürgüp Mantısı yiyerek olan biteni, Ürgüp Kayakapı’da ki sokakları gezerek belki de bulabilirsiniz..

Bülent Esatoğlu

YENİ YIL

whisky içimlerinde

dudaklarında hayallediğim

mutluluk

yeniden sarhoş etti...

ne güzel....

jazz dinleyerek

felsefe okuyarak

John Locke ile

duyularımız ve ide'ler ile

gülümsüyorum....

yine ,

yeniden

ve özlemle dolu

yeni bir yılı beklerken

30/12/2018

sesleniş

Ey
Özlemim
bu
kasveti
dağıtmak
içindir
sana
seslenişim

16.1.1990

o mahur beste

Hüznün serinliğinde
Yolculuğa çıkmak gibi
Bir şey
Sırım sıklam ıslanmak

Adımların
Hızlanmak ister
Sen yavaşlarsın

Havadaki yağmur kokusunda
Yaşlanmak için
Düşlere dalarsın
sanki
Dünyayı
Vicdanında tutabilecek gibi

O yolların
Apartmanların
Arasında
Ufacıcık bir hayatı
Yaşıyorsun
Öyle sakin
Öyle tekdüze
Öyle bangır bangır
Gerektiğinde
Sonuna kadar be
Sonuna kadar

Ama ıslanıyorsun
Sırımsıklam

Ve uzaktan duyuyorsun
Gözlerin yaşlı
Vucudun ıslanmış
“O mahur beste”
Seni alıp götürüyor

Sen

Ağlıyorsun...

06/07/2018

“O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız” diye yazan Atilla İlhan şiirinden, beste yapıp söyleyen Ahmet Kaya parçasını paylaşarak esinlenmeme sebep olan ustam Ahmet Hulusi Aydın’ a teşekkür ederim...

2018-2019

Bir yılı daha ekledik heybemize...
Bazen mutlu bazen mutsuz anlarımız oldu...
Çalıştık çabaladık elimizi uzattık
Tutmasını bilenle adımladık günleri...
Düşündük taşındık belki de biraz kaşındık
Şarkı da söyledik
Şiir de okuduk
Kitap ayraçlarında paylaştık sohbeti...
Deniz kum güneş
Kar kış soğuk
Elbet aşk elbet sevda
Ve elbet haykırdık ne varsa yaşadığımız
Ama yine de tükendi
Yeni bir yıl geldi
Yeni umutlar
Yeni adımlar
Dizeler satırlar kadehler ve müzik
Kutladı hayatı
Yeniliğe olan özlemi hasreti umudu
Ne güzel
Ne mutlu
İyi yıllar
Sevgiler

30/12/2018

Socrates'ten esintiler

Kitabın ayracında kalmayıp

“At sineği” gibi rahatsız ettikçe

Belki de insan,

“kendini bilir” …

Böyle düşünerek,

Hiçbir şey yazmadan,

Her şeyi söylemek,

Ve böylece

kendi yolunu oluşturmaktı,

yaşamaya dair soruları, sorgulamaları ile

hayata dair olan biten ne varsa….

nerden gelip nereye gider ?

amacı nedir ?

kimdir nedir ?

hayatı nasıldır ?

tam da vakıf olamadık aslında,

öğrencisi Platon’un yazdıklarından başka …

bilgiyi parayla satmadı

m.ö  Atina’da olduğu gibi,

Ama en tehlikeli olanı seçip,,

İnsanı düşünceye sürükledi

Agora’da….

Kendine dönmeye

yani özüne

vicdanına …

Tam da her şeyin merkezine yöneldi…

Sorular sorarak anlamaya çalıştı

Ne varsa…

Ne yaptıysa

Hayatında….

Belki bulur

Belki bilir

Kendini diye…

Akropolis’i süsleyen o mükemmel

Tanrı heykeller gibiydi yolu….

Ama güzel değildi…

Alabildiğince çirkin

Biçimsiz

Ve pisti…

Ama yolu uzundu

Söyleyeceği çoktu,

Dinleyeni daha çoktu

Agora’da…

Babası gibi taş ustası değildi

Ama öğrenmişti…

Gerçeğin peşinde

Söz ustası oldu…

Ve Sorguladıkça hayatı

Ölümsüz oldu…

Savaştı da

Aşık da oldu

Karı dırdırı da çekti

Kahinlere inanıp hata da yaptı….    

Agora’da

Kalabalıklarla yaşadı gerçeğin peşinde akıl yürüterek….

Kimsenin bilmediğini bilmeye çalışıp

Söyledi geleceğe bildiği tek gerçeği

“Bildiği tek şey hiçbir şey bilmediğiydi…”

Agora’nın

o karmaşık ve

Yorgun hayatından

m.ö.V yy.da sıyrılıp,

vicdanına yolculuk etmeyi tercih etti

Ta 21.yy. kadar…

Önüne gelene de taşını yontar gibi

Kendini yontmasını öğütledi…

Agora’da….Angara’ya kadar…

Arınmaya açılan kapıyı gösterdi

Ama hep vicdanlara seslenip

En zorunu seçti hayatın ortasında….

Suçlandı….

Oysa yargılanma sebebi

Düşünmeyi ve sorgulamayı öğretmekti

m.ö.5yy. dan 21.yy kadar…

gözleri kapatan perdeyi açmaktı çabası

gerçeği bulmaya çalışmaktı

ve akıl ile yolunu aydınlatmaktı …

kamil insan olup,

yanlış olanları tek tek çürütmekti… 

arınmaya yol açacak bilgiye ulaşmak için  

zihninde

ve tinsel ruhu ile

vicdanına akli bir yol açmaktı amacı

ve işte bu aslında

“diyalektik” bakış açısı olacaktı….

Suçlandı…

Yol gösteriyordu

Suçlandı….

Eser olarak insan bırakacağım derken

Vicdanı esir insanlar suçladılar onu..

Suçlandı…

Ham bir taşı suçladılar

Suçlandı….

Bir tas gerçek ile duraksamadan

Terki diyar ettiğinde

m.ö.5 yy dan 21 yy’a kadar suçlandı….

Oysa düşünmeye idi özlemi,

Sorgulamaya idi önerisi

Vicdana idi yolu…

iyilik ve erdem ile

Sorular çevrelediğinde hayatı

İnsanın kazandığı İçgörü  sonucunda  oluşan

Diyalektik idi belirttiği….

19/12/2018

Konser

Agop !

bayağı oldu yazmayalı...

Hayat akıp gidiyor...

Yaşlanıyoruz dostum...

Kayıp bir kelimenin peşinde 

ömrümüz geçti...

Eh doğanlarda büyüyor haliyle ...

Konsere gitti ...

O içeri de 

ben dışarı da 

şebnem ferah dinliyoruz ...

Hoşcakal diyor yine ...

Hani avaz avaz bağırıp

balıktan dönerken söylediğimiz

marşlar gibi 

heyecanlı gençler.....

Hadi vre görüşürüz...

16.06.2016

gel gitler

gel demedim
git de demedim
gel gitler arasında 
kaldığımız günler
çok gerilerde kaldı
şimdi gelen giden yok
ya da gidenin geldiği yok
yol bu ise
çelişik tümceler
belirsiz söylemler
pişmanlıklar
nefretler
çıkılamayan merdivenler
inilemeyen basamaklar
hayat eskidi de besbelli
ama bir yer de
bir şey olmalı ki
hala bir umut var
hala bir dirençle 
saldırıyoruz güne
ve hala ısıtıyor güneş
ve hala her gece 
yeniden doğuyoruz güne uyuyarak

01/12/2018

önce ne vardı

Önce ne vardı
İlk rastlayış
İlk bakış

Önce ne vardı
Kor bir ateş gibi
Özlemlere uyandığım geceler
Utanarak sakındığım
Sözler

İlk dokunuş
Manasını bulan gece
Özlü bir kavrayış
Yağmurlar yağmurlar
Sesinde kaybolan zamanlar
Hep aynı kelamın
Usulca doğrulduğu
Ve konuştuğu
O an
Heyecanlı bir bakışta
Kaybolan silüetindeki şehvet
Ve yine döner durur düşünürüm

Önce ne vardı
Bu hayatı kim kardı
Kim topladı kağıtları
Demeye de dilim varmıyor ama

Önce ben vardım
Bende okyanus gibiydi
Kapıyı kapadım
Şimdi seslendim yine
Karanlığın içinde ki bene
Sızan ışık hüzmesi
Yoluma düştü

Önce ne vardı diye düşünürken
Manasını buldu
Sarıldık ...

30/11/2018