Heyecanla gidilen

Heyecanla gidilen

O ilk gün

Hayatına

içini ısıtan

O ilk dokunuşu yapan el

Seni alır götürür

Bir harfin peşinde

Başlayan

Hecelerin evrenine

Kelimeler oluşur

Cümleler

Derken bir bakarsın

Koca bir paragraf

Selamlar seni

Yarattığın eserin

Müellifi olarak

Gururlanırsın ama

İşte o eldir

yoluna çıkaran seni

Yol haliyle senin yolundur

Ardından bakan da odur

Ne yollar başlamıştır

Yüreğinden

Ne adımlar atılmıştır

Ellerinden

Ne hayatlar kurulmuştur

Dillerinden

O yine de hiç bıkmaz

Yorulmaz

Dinlenmez

Hep aynı harfin

Aynı kelimenin

Aynı cümlenin

Öğretisinde

Dokunur hayatına sıcacık gözleriyle

İşaret ettiği yolun ülküsüyle

Ve ettiği öğütlerle...

Minnetle

Şükranla

Yüreğinde O ilk dokunuşun heyecanı ile

Koşarsın O na ...

O na koşarken de hep aynı nakarat

Düşer dilinden

sevgiyle

Özlemle

Saygıyla

Gururla

Ve minnetle...

24/11/2018

Başta Baş Öğretmen Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere ilmin ve fenin peşinde koşan Atatürk ilkelerini benimsemiş tüm Öğretmenlerin bu özel ve şükran duyduğumuz öğretmenler günü kutlu olsun...

Bu da doğum günü şiiridir

Çokça özlem

Mutlaka umut

Haliyle hüzün

Biraz kırgınlık

Ve elbette mutlulukla

Dizelenmiştir

Kafam iyidir

Şarap

Martini

Ve dahi sohbet

1964 den bu yana

Film şeridinden geçen

Anılar

Asıl olan hayat

Gerisi laf-ü güzaf

Bir de türkü var

Kulaklarımda

"Daracık sokakları duman bürümüş

Külhanda beyler...."

Şimdi geldi aklıma

Bir ben biliyorum

Birde o

Bir de bilmesi gerekenler

Bir de ne bileyim

Bir biçimde öğrenmişler

Lafım odur ki

Eğer vicdanında güller açıyorsa

Ne mutlu sana

Yoksa

Bir bankın yalnızlığında

Kar kış

Geçmek bilmez

Yıllar

Yıllar geçer

Ağacın yaprakları gibi sararır

Bir yaprak kalır dalında

Ha düştü ha düşecek

Ama düşmez

Ta ki Agop gelir

14:20 de

Yakar bir cigara bekler

O bekler

Sen beklersin

Yaprak bekler

Ve bilirsin ki

Dünya yıkılsa

Adalet olsun diye

Sana seslenir

Ve öylece bakarsın

Gülümsersin hayata

Artık ne varsa

Aklına gelir yine de

Ve söylersin

" bu dünyayı güzellik kurtaracak

Ve bir insanı sevmekle başlayacak her şey"

O insan

Kadehi doldurur

Ve şerefe

Hayat işte

Teşekkürler anne.....

28/11/2020

Küçükesat

Geçmiş Olsun İzmir

 

ekimden kasıma geçmek

sonbahardan kışa geçmektir.

yağan sonbahar yağmurları

kar kış soğuğuna bırakır

üşürsün

ellerin donar

çatın akar

eve ekmek götüremezsin

ama hep bir umudun vardır

zira ne de olsa kışın sonu bahardır

gözyaşları ile karşılarsın

bahar aylarında

doğanın uyanışında ki

hayatın renk renk açan

o güzel kokan çiçeklerini

o gün elbet  gelecek

elbet İzmir yine

bir bahar dalı gibi

hayat dolacak

01/11/2020

İzler

 

iyinin ve kötünün arasından

vicdanınız

sabah gün ağarması gibi

hayatınıza sızmaya başladığında

o ışığı yakaladığınız ölçüde

izler bırakırsınız 

doğduğunuzda belli olmayan

gittiğinizde belli olur

ağlayarak merhaba dediğiniz andan sonra

yaşadığınıza olan dokunuşların 

birikmesinden meydana gelen 

aslında tamamı ille kendinsin

kendi başınasın 

etrafında çevrelenmiş

kaos içinde kalmış bir bireysin

Gece Yarısı

yolun tam ortasında

geçmişin

geleceğin

ve yaşadıklarınla

beklediğin çaresizlik

sana seslendiğinde

elinden kayıp giden

o muhteşem dörtlükleri

hadi söyle bakalım şimdi

yok,  yok öyle 

karanlığa koşarak

kalamazsın aydınlıkta

kararın ne olursa olsun

aslında hep aynı 

nakarat aynı

o özlediğin sıcaklık aynı

özlemlerin aynı

olan biten aynı

geride kalan hüzün

ve göz yaşları 

hep aynı

o yana baksan da

bu yana baksan da 

olmayan bir pencere

sımsıkı kapalı 

gün ışığı gibi içine sızan anıları

anımsamaya çalışsan da

hiç tam olmayacak  

sende saklanan

yüreğinde kıpraşan

hüzünle bekleşen

artık onun elleri

onun kolları

yürüdüğü ayakları

gülümsediği suratı

sımsıcak bakışları

fedakarca sarılışları

ve her nedense 

dağılan 

karman çorman olan

yaşadıkları

anıları

izleri

acıdan bağrışan dizleri

orada

hemen orada

bilinemez

görülemez

hissedilebilir mi

nasıl hissedilebilir ki

nasıl nasıl yazılabilir ki

ya nasıl konuşulabilir ki

belkiler

olabilirler

ve bekleyişler

göz yaşları

göz yaşları

ve koca bir yalnızlık

alnıma yazılı adı

sevdası yüreğime

anlattıkları vicdanıma

o nedenle hemen yazdım

hemen anlattım

ve şimdi de belirsiz bir sesle

duvarlara yazıyorum...

ya görürse...

14/09/2020

balkon söylenceleri 

Haberi Alınca

bir yazı

bir söz

iki kelime

iki haber

güzellik

mutluluk

ve umut

ufacık

kocaman

ne zaman

nerde

nasıl

beklediklerin

özlediklerin

duydukların

paylaştıkların

anlattıkları

heyecanı

mutluluğu

ve adımları

beklentileri

hep o aynı nakarat

14.20....

Agop bilir bir tek

o da söylemez...

ya da şöyle demek lazım

bilen bilir

bilene selam olsun

bilmeyenin de canı sağ olsun...

14.08.2020

Sıraladığım Kelimelerin

Sıraladığım kelimelerin

Cümleleri

hüzünlü bir yol gibi

Bahara dönüyordu

Ama bir paragraf silinmiş gibiydi

Parıldaması

Okudukça

İnsanın içini coşturan o kelimeleri

Cümleden kopuyorlardı

Klasik bir müzik çalıyor

Ama yine de

Ruhum

Halay çekiyordu çaresizce

Göz yaşlarım bile durdurmuyor

Yere göğe sığmaz

Dolaşıyordum bütün sahneyi

Tek başına

Yoktu !!!

Aslında vardı da                                  

Nedense artık yoktu

Birkaç nida

Birkaç anı

Birkaç eşya

Ve boşalmış bir mabet gibiydi şimdi

Artık kelimeler de  paragraf olamayacak kadar

Bedbaht ve yorgun

Baharı bu kez hüzünle karşılıyordu

27.07.2020

Ankara Balkon söylenceleri ve Liszt dinlerken…

vedalaşmalar

Vedalaşmalar
Vazgeçişler
Vahim sonuçlar
Varlığını kaybedip özlemlemeler
Kar kış
Boşa bu yakarış
İsrar
Öpüşmeler
Göz yaşları
Ve kayıtsız duruşlara çarpan
O sımsıcak dokunuşlar
Belli ki gidiyor
Yolu yolun değil artık
Belli ki hiç fayda etmiyor
Dudaklarındaki sevdalı davetler
Bir son laf
Son bir dokunuş
Ve işte geldi çattı
Bedenler çoktan ayrıldı
Son kez ardından baktığında
Sokak üzerine çığ gibi düştü
Dönüp de yine o masaya baktığında
Boşluğu çoktan dolmuş
Kahkahalar ile
Yeni bir hikaye başlamıştı
Sokak artık boştu
Adımların hızlı
Gözlerin
Ah o gözlerin
Dediği dizeler kaldı kitabın arasında
Atmayı düşünüp te atamadığımin
O son sözü de
Unuttun
Şimdi
Çay içiyorum
Kendime hayret ederek
O gençlerin hikayesinde
Dizeleri atıyorum denize
Balık olup dönerler belki diye


02/01/2019

Yolcu - Neşat Ertaş

Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Görünce dünyaya gönül verdin mi
Kimi böyük kim böcek kimi kul
marak edip heçbirini sordun mu
Bunlar neden nedenini sordun mu

İnsan ölür ama uruhu ölmez
Bunca mahlukat var heç biri gülmez
Cehennem azabı zordur çekilmez
Azap çeken hayvanları gördün mü

İnsandan doğanlar insan olurlar

Hayvandan doğanlar hayvan olurlar
Hepiside bu dünyaya gelirler
Ana haktır sen bu sırra erdin mi

Vade tekmil olup ömrün dolmadan
Emanetçi emaneti almadan
Ömrüyün bağının gülü solmadan
Varıp bir canana ikrar verdin mi
varıp bir cananın kulu oldun mu

Garip bülbül gibi feryat ederiz
Cehalet(cahiller) elinde küskün kederiz
Hep yolcuyuz böyle geldik böyle gideriz
Dünya senin vatanın mi yurdun mu

Neşet Ertaş

Sineson'lu Kirkor ile Kayakapı'lı Esat'ın torunları

Sineson’lu Kirkor ile
Kayakapı’lı Esat
Kapadokya’da
Güzel atlara binerler gün boyu
Ürgüp’ün “Üç Güzelleri” nde buluşurlar
Aynı suyun
Aynı havanın
Aynı yolun yolcusuyken
Kirkor düşer yollara
Ailesini alıp ta Prokopi’ye, 1924 de...
Ama torunları tanışır tesadüfen
1984 de 70 yıl sonra İzmir’de...
İkisi de öğrencidir
Agop ile Bülent
Konuşurlar
Anlatırlar
Ve o güzel atlara binip giden
Dedelerini paylaşırlar
Ve şimdi Prokopi’den Ürgüp’e
Yazarlar birbirlerine
Yazarlar da ne yaZarlar...
İnsanlık
Dostluk
Hayat
Ve bir söz
“Şurdan gidek Ürgüp’e göçek”
Anılarla yaşam örtüşür böylece
Şiir olur dillerde, gönüllerde...
Agop ile Bülent
Artık kardeştirler...
Vicdanlarında ortak ülküleri ile....

02/06/2019

Otogarda Torunlarını Beklemek

Otogarda Torunlarını beklemek ayrı bir heyecan olsa gerek. Eski Ankara Otogarı Tandoğan Meydanına yaklaşık 1 km uzaklıktaydı. Küçükesat'taki bizim evimize ise yaklaşık 4 km. uzaklıktaydı. Otogarın tek giriş ve çıkış kapısı bulunmaktaydı. Sefere çıkacak otobüsler otogarın sağ tarafında peronlarda bekler. Sol tarafta ise Ankara dışından gelen otobüslerin yolcuları indirdiği yarısı kapalı peronlar vardı. Babamla otogara genel olarak erkenden giderdik. Yani beklediğimiz otobüs tahmini 15:30 gibi gelecekse, biz en geç saat 14:00 de otogarda beklemeye başlardık. Neydi bu heyecanımız. Mersin'den yeğenlerim, yani babamın torunları ve ablam gelirdi. Heyecanla bekleyişimiz bundandı. Zira özlüyorduk. Eski zamanlardı her an görüntülü telefonla konuşma olanağı olmazdı. Muhtemel yaz tatili ya da ara tatil veya bayramlarda hep yaşardık bu heyecanı. Ritüelimiz asla değişmezdi. Babam müthiş bit taktikle benim de fikrimi alarak otogara gelen otobüslerin giriş yolunun iki tarafına ayrı ayrı konuşlanırdık.  Otogarda torunlarını beklemek ancak bu kadar güzel olurdu. Bizde bunu yaşardık. Babam arada hız kesmeden sigara içmesine de devam ederdi. Gelen her otobüse bakardık. Ama beklediğimiz Mersin Seyahat'ti aslında. Ama gelen her Mersin Seyahat otobüsüne baktığımız gibi, Mersin'den gelen diğer otobüs firmaları da her ihtimale karşı bizim hedef ve takibimizdeydi. Neden derseniz.Ya yolda bir şey oldu da otobüs değiştiyse. Yani her ihtimale karşı. Karnımız acıkır poğaça ayran da ayrı bir keyifti beklerken. Arada karşıdan karşıya bakışır. Yoklar, bu otobüste değiller gibi kafamızı sallardık. Ama yine de gidip bakardık. Ne güzel bir heyecandır bu tarif edemem. Özlemişsin bir yandan, bekliyorsun bir yandan ve otobüsü kaçırmamaya çalışıyorsun diğer yandan. Saat yaklaştıkça, artan heyecanımız ile kurduğumuz düzen bozulur. Artık plansızca her otobüse bakar olurduk. İsimleri yanlış görme endişesi ile özlem yarışır adeta. Saate baktıkça kendimizce geçiktiğini düşünüp, bir de sorarız otobüs firması yetkililerine. Daha gelmedi ve birazdan girerler lafını duymak bizi rahatlatır. Ama bu uzun sürmez. Artık gelsin istersin. Salimen bir gelsinler. Evde anneanne hazırlamış yemekleri. Bekliyor oda. Bir o kadar da o da heyecanlı. Hazırlıklar önceki gün başlar. Ve artık otobüsün gelmesi an meselesi. Ve artık dayanamayıp yan yana geliriz. Ve görünür Mersin Seyahat. O ne ihtişamlı giriştir.. Muhtemel ablam ve yeğenlerim de bir heyecanla otogara girmeyi bekledikleri andır. Ve daha camdan görür görmez birbirimizi bir rahatlama ile koştururuz otobüse doğru. Ve kavuşuruz. Sımsıkı sarılırız. Mutlu mesut bir halde bavulu alıp da taksiye gidişimiz de ayrı bir heyecan. Hem konuşur hem sarılır, hem gülüşür hem de şakalaşır babam. Ne mutludur o anda. Ne mutlu olur yeğenlerim o anda. Ve gülücükler yüzünde ablam sorar sorularını. Canım ablam ya ne güzel de sarılarak yürürdük ve o kısa sürede ne var ne yok hemen konuşurduk. Aramızda bir dağ gizlerdik sanki kimse görmezdi. Taksiye doluşup da eve giderken de başka bir heyecan kaplardı hepimizi. Annem beklerdi camda. Ona ulaşmaya ve bu mutluluğu paylaşmayı hedeflediğimiz koşturmamız  böylece sevgiyle biterdi.

Otogarda torunlarını beklemek  ritüelini kaç defa yaşadık bilmiyorum. Ama aklıma geldikçe içimde hem bir mutluluk hem de bir hüzün kaplar. Yaşlandım mı bilmiyorum ama o güzel günler, o heyecan beni hep mutlu etmiştir. Babamla paylaştığımız otogar da torunlarını ve ablamı bekleme anlarının en güzel yanı, o bekleyişlerin hep mutlulukla sona ermesiydi. Şimdi anılarımda ama hep severim otobüs firmalarını.Yolları açık olsun.