O gün
Umutlarımızın intihar ettiği
Nehirdi,
Göz yaşlarımızın yanaklarımızda doluşu…
Agop Baba
Bak işte
Bende soyundum
Bu yalnızlığın korkunçluğuna,
haklıydın
Ama haklı olmak
Yetmiyor
İnsanın yaşadığıma
İşte yine sardı beni
Kollarıyla
Öptü
doyamadım ben ona,
O bana
Terk ettim sevdiceğimi
Karanlığa, geceye , umarsızlığa
Agop Agop
Sen değilmiydin
Yirminci yüzyılda
Sevgiler,
ancak bir dakika sürer diyen
Sen değilmiydin her şey
Karanlıkta kurşuna dizilir diyen
İşte yanıldın
Yanıldığını ben o gün
Sevdiceğimle yaşadım…
bedenimde hala
Tohumlarımı çapalayamayan
zavallı bir ihtiyar köylü gibi,
Yoksulluğumu yaşıyorum her gece
21.02.1990
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder