Şiir ve Şair

Şiir ve Şair arasındaki çaresizliktir aslında dizelerin gücünü belirleyen. Şair duygularının ve hayata olan tanıklığının muhalif bir gösterisi gibi şiiri yazar. Dizeler iç içe geçtiğinde, şair ile şiirin çaresizliğini anlatır her defasında. Ne yapabilir ki, Şair... Etrafında olan biten ile yaşadıklarını yazmak konusunda ruhu kıpır kıpırdır. Yolda yürür, kitap okur, gazete başlıklarına göz gezdirir. İnsanlarla sohbet eder. Sevgilisi ile mutlu ya da mutsuzdur. Paylaşır ne görürse, duyarsa, yaşarsa... Anlatmak, anlatmak ve anlatmak zorundadır. Kendine saygısı, hayata saygısı bunu gerektirir. İşte bu aslında şair ile şiir arasındaki zorunluluğu oluşturur ki bu çaresizlik derecesinde bağlıdır birbirlerine...

İşte bu çaresizlik aslında bir kapının anahtarını açan simgedir. Şairin ruhundaki bu gelgitler ile beslenir . Kelimeler böyle dökülür dizelere... Dizeler haykırdıkça, hayat yoğrulur şiiri okuyan kişinin benliğinde. Belki trende soğuk bir havada seyahat ediyordur. Ama okuduğu dizeler ile bir kavganın içinde bulabilir kendini. Ya da ne bileyim nerde, bir şey ile uğraşıyordur. ama kendini şiiri okuyunca ne bileyim nerde hisseder. 

Ben aslında tüm bunların arasından çekip çıkardığım dizeler ile anlatmak istediğim de işte bu çaresizliğimi artık haykırarak, Kayakapı'nın hayat ile olan tanıklığını paylaşmak istedim. Şiir ve Şair olarak yan yana yürüyen iki dostun yanında ancak olabilecek olan da siz okuyucularsınız...  Eğer sizde benim gibi çaresizseniz beraber daha çok yolumuz var...