Demir
kapılar
Üzerine
kapandığında
Dışarı
da kalan,
İçeri
de kalan arasında
Bir
duygu hattı oluştu.
Sesleniyorduk
ki,
Seninleyiz
geçer
Geçecek!
Küçük
bir kız çocuğu
Doğduğunda
ağlıyordu
O
gözyaşları
Aslında
şimdilerde
Demir
parmaklıkları
Eritiyordu
belki de !
Eh bu
da yaşanmalı
Ve
geçmeli bir şekilde..
Kapılar
nasıl kapandıysa
Öyle
açılacak elbet
Ev
şarap kadehleri
Boşaldığında
Anılar
hüzünlü olsa da
Paylaşılacak
İlk
yemek yendiğinde
İlk
gece tükendiğinde
Doğacak
güne merhaba diyeceksin
Umutla
!
Şimdi
herkes sana yakın
Ve her
kes sana uzak
Ama
sen bir başına
Kendinden
bile uzaksın
Ve
belli belirsiz duygular
Korkular
içinde
Yüreğinde
o
ağlayan
küçük
kızın umutlarına
ve
yüreğine güvenip
doğacak
güne şükrediyorsun.
Her
nasılsa tükenecek
Her
nasıl zor olsa da şu an
Anılar
denizinde yer aldığında
Bu zor
günler
yine
gülümseyerek
bakacaksın
gök yüzüne
ve
ellerinde ellerimiz
yine
aynı türküyü söyleyeceğiz
hadi
bakalım şimdi
volta
zamanı,
yürü o
yolları ki bitsin,
yüreğin
o küçük kızın
yüreği
gibi
dirensin…
03.03.2014
Karabük
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder