14 Mart 2016 Pazartesi

elveda gözyaşları



elveda gözyaşları
sokak taşlarında kaybolan anılar
hızla değişen dükkanların
yitip giden gizemli geçmişi
yıkılan dökülen
duvarların 

yalnızlığı çağrıştıran
sessizliğinde ki çaresizlik

elveda gözyaşları
diyecek lafım
tutacak elim
görecek gözlerim
ve bir bütün olarak bedenim
yitti gitti gecenin karanlığında
bağrış çığrış
elveda gözyaşları
kayadamdan oyma bir odaya sığınıp
ateşinde ısındığım odunların
tükenmesini seyrederken
korlaştı umudum
yine de yaşadım
yaşıyorum diyebilmek için
uyudum
sabaha doğmak için
hüzünlü bir umutla....
14.03.2016
Ankara

3 yorum:

  1. Sözün bittiği yerdeyiz.Ben iyiyim demeye utanacağım
    hiç aklıma gelmezdi bunu da yaşattılar ya. Ellerine ve gönlüne sağlık

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. teşekkür ederim...hayat zorlaştı umuda daha çok ihtiyacımıza var

    YanıtlaSil