Tatilde olmak ....

  
Selam...

Blog sayfası açmak için ne yazmalı kısmını çabucak öğrendiğimi düşünerek yayınlara başladım. Ancak bu arada da tatile çıktım. Bir yorumda blog işinde çok yazı yazmak gerek diye yazılmış. Hak verdim doğrusu... Bu bana blog açmanın zamanlaması olur mu sorusunu sormama neden olsa da bence iyi bir öneriydi. Ancak şimdi de şiirlerimi yayınlamaya başladığım blog'umun; tatildeyken yayın yapılabilmesinin  zorlukları ile baş etmeye çalışıyorum. Haliyle deniz tatilin vazgeçilmesi. Eğer bir yazlıktaysanız da yazlık işleriniz var demektir çözümlenmesi gereken. Ve tabi ki yaz tatilinin en önemli kısmı tatili beraber güzellikler içinde paylaştığınız insanlar var. Tabi Blog da orada öylece duruyor.. 

"Yola çıkınca yol biter, yoldan çıkanın yolu bitmez" demiş Taptuk Emre... Ben artık "yola çıktım" diye düşünüyorum. Yok yükseklerden konuşmak değil amacım. Hedefimi doğru koyabilmek için bu tanımlama ile kendimi motive etmek için yazıyorum buraya... Somutlaştırmak yani temel hedefim. 

Blog yazmaya başladığımdan bu yana şiir yanı sıra deneme yazmanın da beni heyecanlandırdığını ve dürttüğünü fark ettim. İçimdeki dışarı çıkarabilmek için çabalarken bakalım daha ne kapılar açacağız. Ve Kayakapı hangi yolun yönlendirici olacak benim için ve tabi ki sizler için... Hep beraber yaşayıp göreceğiz...

İsimsiz

İstanbul’un

sokakları gibi

kalabalık

ve

denize bakan

boğazın yalıları gibi

yalnızım

yüreğimde

Beyoğlu çılgınlıklarının

terkedilmişliğini

geride bırakan

hüzünlü haykırışları var

sanki İstiklal  Caddesine

oturmuşum gibi

karmaşık

bir de gece  çökmüş üzerime

28.08.1989

Akşamüstü Şiirleri - 12

Odamdayım

Seninle ilgili ne varsa hepsi

Yanı başımda…

içiyorum kahvemden bir yudum

Sanki yanımda sen varsın gibi…

Sessizce……

Yunan müziği dinliyorum

Öylesine……

kızmadan darılmadan

Dünyadaki hiçbir ulusa…

Ve dünyadaki her sevgiye

Her ırmağın gürül gürül akışına sevinerek

İçiyorum kahvemi

sanki sen yanımdaymışsın gibi

Sessizce……..

12.07.1988

24.11.1988

04.09.2007

Kaynarpınar Taş Ev

Taş Ev ile tanışıklığımız çok yeni aslında. Ancak çok öncelere dayanan bir hukukumuz da var Taş Ev'in sahibi Devrim Madran'la. Dört yıl boyunca aynı havayı soluduğumuz İnciraltı'nda geleceğimizi oluşturuyorduk... Hayata mesleki anlamda hazırlanırken uzunca bir süre görüşmeyeceğimizi de bilemezdik haliyle. Ama işte hayat savurduğunda nerde olduğunun önemi kimlerle olduğunla da çok ilintili bir durumdur. Bu yılların ara verdiği tanışıklığı yine yıllardır hiç kopmadığım bir insan olan Hakan Sönmez sağladı hiç bilinmez bir anda.... Mordoğan-Kaynarpınar arası çok yakın ve Karaburun ilçesine bağlı küçük bir yerleşim yeri Kaynarpınar. Bugün Taş Ev'de işte  iki güzel insanın konukseverliğinde güzel saatler geçirdik. Eskiden yeniden, güncel olaylardan tabiki bahsettik. Ve anı paylaştı haliyle. Hatta bu paylaşımı gören Karaburun'da tatil yapan Fuat Gençsoy'da katıldı bu ortama... 

Kaynarpınar Taş Ev hayata farklı ve güzel bakabilen iki insanın emekleri ile hayata geçen bir proje. Güzel bir bahçesi, sessizliği, küçük ve şirin bir yer olması açısından çok cezbedici... Odalarda olması gereken her türlü konfor var. Ancak odaların Taş Ev konseptine göre döşenmiş havası konaklama açısından insanı çekiyor. Ev pansiyonculuğu sisteminde kendi yaşadıkları yeri hizmete açan Devrim ve Canan Madran çifti güleryüzleri, ilgileri ve deneyimleri ile misafirlerini rahat ettirmenin titizliği ile güzel işler başarmaktalar. 

Oda kahvaltı konsepti ile hizmet veren Kaynarpınar Taş Ev farklı bir yer arayan çiftler için ideal bir yer. Denize ve hayata yakınlığının yanısıra, sakin ve sessizliği ile şirin küçük bir yer olan Taş Ev sizi çağırıyor. Kahvaltılara, ikramları ve sıcacık ortamı ile deniz manzaralı Taş Ev'e mutlaka gitmenizi öneririm.. Telefon : 05322834771-Devrim Madran...

Tekne

Sesimin

sana  gelen

tarafında

Bir tekne

yalnızlığını

getirir bana

Sabaha doğru

geceyi bölerek

ağırca

ben son limanıyım

teknenin

yaşamında

geleceğe atacağı

savaşımla

sabah

üzerimizde

çıplak bir güneş vardır

gece ay ışığı düşmezse sanki

bir şeyler

gelip manzarayı bozacaktır

ve tüm bunlar

teknenin rotasını

yarınlara estiren

rüzgarlarıdır.

Şiir Müsveddeleri

Bugün

Pek çok

Karmaşık duyguların esiriyle yazdım

Bu şiir müsveddelerini

İddiam yok aslında

şair olmaya

yazar olmaya

ama isterdim ki

şair yazar olmak

ama pek kendimde bunu yazacak ilhamı bulamıyorum

can sıkıntısı olsa gerek

bu yazdıklarım

çünkü iddialı birer yapıt yazmak istediğimden galiba

ben beğenmediğim şiirlerimi yine de yazdım

ama karmaşık duygularım biraz geçti

biraz daha sakin düşünmeye başladım

hatta bu ajandaya yaptığım işleri yazmak için ayırmak fikri var

ama bunu yapacağımı sanmıyorum

daha çok beğendiğim yazıt ve dörtlükleri

yazmak arzusundayım

o nedenle belki bu şiir yazıtlarına bir son vereceğim

ama içimde hala şiir yazmak isteği var.

Ama biraz daha düşünüp

İyi şeyler yazmak istiyorum.

21.08.1984

Tanımaya Çalışmak

Duvarın gölgesinden

Tanımaya çalışıyorum dünyayı

Gölgedeki sırları anlamlandırmak

Belki de

Tüm olay

Belki silivermek duvarı

Ya da boyamak yeniden

Sindirmek veya

O kokuyu içine

Ya da hissetmek

Duvardaki o

Pürüzsüzlüğün

Anlamsızlığını

09.08.1985

Şiir ve Şair

Şiir ve Şair arasındaki çaresizliktir aslında dizelerin gücünü belirleyen. Şair duygularının ve hayata olan tanıklığının muhalif bir gösterisi gibi şiiri yazar. Dizeler iç içe geçtiğinde, şair ile şiirin çaresizliğini anlatır her defasında. Ne yapabilir ki, Şair... Etrafında olan biten ile yaşadıklarını yazmak konusunda ruhu kıpır kıpırdır. Yolda yürür, kitap okur, gazete başlıklarına göz gezdirir. İnsanlarla sohbet eder. Sevgilisi ile mutlu ya da mutsuzdur. Paylaşır ne görürse, duyarsa, yaşarsa... Anlatmak, anlatmak ve anlatmak zorundadır. Kendine saygısı, hayata saygısı bunu gerektirir. İşte bu aslında şair ile şiir arasındaki zorunluluğu oluşturur ki bu çaresizlik derecesinde bağlıdır birbirlerine...

İşte bu çaresizlik aslında bir kapının anahtarını açan simgedir. Şairin ruhundaki bu gelgitler ile beslenir . Kelimeler böyle dökülür dizelere... Dizeler haykırdıkça, hayat yoğrulur şiiri okuyan kişinin benliğinde. Belki trende soğuk bir havada seyahat ediyordur. Ama okuduğu dizeler ile bir kavganın içinde bulabilir kendini. Ya da ne bileyim nerde, bir şey ile uğraşıyordur. ama kendini şiiri okuyunca ne bileyim nerde hisseder. 

Ben aslında tüm bunların arasından çekip çıkardığım dizeler ile anlatmak istediğim de işte bu çaresizliğimi artık haykırarak, Kayakapı'nın hayat ile olan tanıklığını paylaşmak istedim. Şiir ve Şair olarak yan yana yürüyen iki dostun yanında ancak olabilecek olan da siz okuyucularsınız...  Eğer sizde benim gibi çaresizseniz beraber daha çok yolumuz var...

Edith Söylüyor

Edith söylüyor, ben dinliyorum

gönlünü anlatıyor

beni seviyor…

yalnızlık çekiyor

gözlerini düşünüyorum

geceyi görüyorum..

yağmur, kar ve tipi, üşüyorum

Edith söylüyor, ben dinliyorum

sevgiyi, sevmeyi anlatıyor

beni özlüyor

karamsarım ve her nedense

bu sesin güzelliğine

öldürücü bir darbe gibi hayranım

Edith söylüyor, ben dinliyorum

ellerim,kollarım bağlı düşünüyorum…

ağaçlar dikiyorum

çiçekler dikiyorum

seni özlüyorum

ama gözyaşlarımda boğuluyorum.

Edith söylüyor, ben dinliyorum

ne bir  fırtına olup,

dağları geçip, ovalara gelebiliyorum

ne de bir yağmur olup,

toprak diplerine girebiliyorum

bir sessizliğin öyküsünü

türkülerle anlatıp

korkularıma bulunmaz çarelerle küçülüyorum.

Edith söylüyor, ben dinliyorum

bazen bir tekne olup, boğazda tak tak çalışan bir motorum

Karadenizin çılgın dalgalarını gözlüyorum

yaslayıp sırtımı küpeşteye

geçen bulutları sana benzetiyorum

yada bir parkta sevgili oluyorum

banklara, ağaçlara ve renk renk açan ilkbahar mimozalarına

Edith söylüyor, ben dinliyorum

yürüyorum elimde sigaram

zehir soluyorum, yaşarken

Edith söylüyor, ben dinliyorum

geceliğim, gündüzlüğüm

hep aynı şeyi yaşıyorum

algılanmaya çalışıp

yemyeşil kırlarda koşuyorum

bir hücrenin penceresinden

bulutları karartıyorum gönlümde

yada bir umut olup açıyorum

sokaklarda birdenbire

Edith söylüyor, ben dinliyorum

gidenlerin ardından el ediyorum

garda, terminalde ve özlem dolu ayrılışlarda 

seni seviyorum Edith

bana söylediğin bunca dize

yaşama bağlıyor  beni

ne kadar üzsen de, sevsende

mutlu etsende

bir türlü akmıyor gözyaşlarım

Edith söylüyor ve susuyor bir zaman sonra

ben dinliyorum

ve bir zaman sonra bende düşüyorum yalnızlığa

Edith söylüyor ama gözleriyle

aylar geçiyor

yıllar tamamlanıyor

ve yalnızlık dizboyu büyüyen

bir mısır tarlası gibi

etrafı kaplıyor

özlemler geceyi, sabaha doğru zor götürüyor

Edith evet seni seviyorum

Edith beni seviyorsun

Edith , Edith kal yanımda

Bak bende aynı radyo frekansındayım

Edith, canım

Seni beyaza boyamaktır söyleyecek en güzel şarkım

Edith el ediyor

Edith göz ediyor

Edith yanımda mutluluğunu dile getiriyor

Ve Edith ellerimden sevgiyle öpüyor

29.11.1989

"Oyakbank Şiir Yarışması Mansiyon Ödülü"

2005 yılı. Jüride Sunay Demircan var.

Bir Şeyler

Bir şeyler 

yapmak

Bir şeyler 

yapmak

Bende 

sıkıntı halini aldı

21.8.1984

Doludizgin

doludizgin

seninle

yaşamak istiyorum

iki başak tanesi gibi

sallanmalıyız

tarlalarda

rüzgarın esintileri olmalı

ritmimiz

sana hep

sevdiğimi

söylemeliyim