Büyürsün
Duvarları yıkarak
Uzaklaşırsın kendinden
herkesten
besbelli...
Çıkardığın ses
oluşan kaos
Ve kırgınlıkların
Geride kaldığında
elbette güler geçersin herkesle beraber...
Elbet yine
Sımsıkı sarılıp
o gün yine seslenirsin
Her zamanki gibi…
Hayat önünde
Kapıları açacaksın
Yolları geçeceksin
Ve elbet ulaşacaksın
Umut ettiğin o ülkeye…
Sevdadandır
Hayal ettiğin etkinliktir
Bilemem nedendir…
Tahmin ederim
Bende hissettim bu duyguları
Ve bende,
Sende,
bir diğeri de yaşadı,
yaşayacak elbette
hayat bu...
Yakınında herkese en uzak gibi duruşunu
Seslerindeki hüznü
Şaşkınlığını ve kızgınlığını
yalnızlığını ve özlemlerini
Anlayabilecek yaştayım
Ve haliyle çıkılan yol
Gidilecek yol olması
için tüm çabamız
Ve bu anlamda
elbette
Yine orada olacağım
Göz yaşlarımız yağmur gibi olsa da
Hayat bu dedim ya ...
bir sınavdır
başa çıkılması gereken...
Yaşanır her şey
Olur biter
Haykırır kendini duygular
Saklayamazsın
Anlatamazsın
Ve anlayamazsın da bazen
anlaşılamazsın da
oluşur bir koas ellerimizde
başa da çıkamazsın...
Bilirsin söylemezsin
Uzatırsın ellerini havada kalır
Gidersin ulaşamazsın
Ama bilirsin ki
Gelecek aslında kendin ve yapabildiklerin
Hayat aslında yüreğindedir
Yapman gerekenler yola çıkmakla değil
Yoldan çıkmamakla gerçekleştirebileceğin şeylerdir.
Ve bir zaman sonra elbet bende olmayacağım
O zaman işte
Sen sarılacaksın artık geleceği taşıyan
O minik ellere…
Ve elbet artık sen orada olup
Sımsıkı sarılacaksın…