Islanalım

beni aydınlatıyorsun sevgilim

Beni karanlığa sürüklemesine

izin verme

korkuyorum adım atmaktan

 sarıl sarmala

ıslanalım beraber boğazın

suların

21.02.2008

kamelya etrafında çiçekler

Çiçeklerle çevrelenmiş bir kamelyanın hüznünü içselleştirdiğim zamanlardı. Yağmur damlalarının her yanımı yıkanırcasına sardığında, demli bir çayın keyfinde üşüyerek oturduğum bir anı anımsadım ... İçeriğini anlatmak anlamsız. Benzerlik her kesin hayatında olmuştur. Tabi yağmurun ruhunda bütünleşiyorsa. Ama o tertemiz hava hep özlemim açıkçası. Kamelya ve çiçekler...buyrunuz..

bağ bozumu

Agop !

ekim ayı da

bitti.

Bağ bozumundan

bu yana

görüşemedik.

ama üzümler çok güzeldi

bu sene...

şimdi

Sineson'dan gelenlere sordum,

bütün üzümleri satmışlar..

yok yok merak etme

senin şaraplık üzümleri

kilere koyduk...

haftaya yollayacağım ...

31.10.2015

değişmemiş

28 senede

hiç bir şey

değişmemiş

sistem aynı sistem

dert aynı ...

 Haydi Agop

yüklen nevaleyi

en iyisi

yine

İnciraltına gidelim

Balıkçı Kirkov

kapatmadan dükkanı...

19.03.2016

lüferler sensiz gitmiyor

Agop !

seni boşladık mı ne

bu ara..

Hayat işte dostum.

Bazen başlangıçlar...

Bazen son noktalar

ve veda mesajları ...

Duygusalamı bağladım yine

bilemedim ama

Lüferler sensiz gitmiyor...

Alışmış bir kere..

Hani bir ara gidecektik..

Onu da yapamadık.

Bari ben yine döneyim limana.

Bu gece balık da çıkmadı denizden.

Kısmet vre..

dediğini duyar gibiyim.

Ha unutmadan

ansızın düşer ya

burnuna yağmur damlası.

İşte öyle bir anda

ıslanıncaya kadar

yürümek için yola çıkmalı.

Eh dostum kendine iyi bak...

12.11.2015

Vakit Tamam- Konu İnciraltı

Eh Agop 

vakit tam bu vakittir. 

yol ise budur. 

bizlere de yola çıkmak kalmıştır.  

bu yolda 

kimimiz anılarımız da 

gözyaşı ve özlemle 

ama gururla 

kalbimizde yaşamaktadır.  

kimimiz ruhen bu yola bir kere çıkmış 

ama bu sefer gelememiş 

ve kalben yanımızda olanlardır.  

Agop inanırsan, 

daha bu yola hiç çıkmamış 

ve mutlaka çıkacak olanlar da vardır.  

bu yol öyle bir yoldur ki Agop! 

ne sen ne ben ne de bütün İnciralti 

bir âraya gelse 

paylaşmaya, 

gülmeye 

ve haykırmaya doymaz 

yasar gideriz dostluğu ve sevgiyi. 

İşte Agop! 

yine toplandık. .. 

sen yine yoksun. 

gözlerimiz seni arar bu yolda göremeyiz.  

her birimiz anlatsak seni bitiremeyiz.  

ama o anılar çağırır 

o özlemler dolar taşar. ...

ah Agop ah !! 

bende gidemedim bu sene...

artık seneye be 

vre rastgele 

ya nasip at bakalım ağları 

nafakamızı kazanalım. ...

Godo'yu Beklemek

 

(pencereden bakmak)

 

pencereden bakmak dünyaya,

hissetmeden olayları,

yaşamayarak!

Flim gibi seyretmek yaşamı,

Zorluğunu tatmadan

Ama ders alırcasına,

Utanırcasına değerlendirmek.

Ezmemek;

Genci ihtiyarı insanı yaşayanı…

Ezmeden büyütmek,duyumsamak

O duyguyu bitirmeden…

Mutluluğu tadarız belki bir gün,

Bir dakika sürecek.

Ne acı, ne bitki yaşamak

Asla mümkün olmamalı

O mu yaşatmak…

Öldü yok artık insanlarda

Yok artık

Bitti

Gitti…

Gelmeyecek nice belki geri,

Niye kovdunuz,

Niye yitirdiniz ki

Elinizdekini

Hepsi oydu

O

Godo’ydu…

 

10.9.1985

 

bu sabah

bu sabahta

seninle başladı

ellerinde

İstanbul’un

özgürlüğü gibiyim

28.08.1989

Esat Amca

Çocukluktan bu yana geçen sürenin içinde farklı duruşu ile yer etmiştir. Esat Amca Subay olmasının ciddiyeti ve kararlılığı ile yufka yüreğinin çevrelediği yapısında duygusal bir insandı. Herkesle sohbet eden, ilgi gösteren ve sıcacık yaklaşımı ile sohbetinden vazgeçilmez ailemizin büyüğü artık yok. Onu dün kaybettik. Ailemizin ulu çınarı olarak her kesin hayatında olup bitenle ilgilenen Esat Amca şimdi nurlar içinde uyuyor. İnsan sevdiğini kaybedince hep onunla yaşadığı anıları hatırlamak, yaşanılan anıları dinlemek ve ondan bahsetmek istiyor. Bu bir bakıma veda töreni. Hüzünlüyüm. Göz yaşlarımın ifade edemeyeceği anıları hatırlamaya çalışmak ve sohbetlerinin özlemi ile son görevimizi yapabilmek için yüreğimizde koşturma içindeyiz. Resimlerde arıyoruz şimdi. Her karenin anısında canlandırmaya çalışıyoruz hatıralarını. Her anını yeniden paylaşmaya çabalıyoruz.İsimlerimiz aynı..Esat..Sülalenin adı. Adaşız yani Esat Amca ile. Bu benim için gurur verici bir şey. 

Son kez gördüğümde (Gel bakalım  Bülent)  diye başlamıştı söze.. Kulağımda çınlıyor şimdi. Yazlıktaydı. Ve giderek hastalığı nedeni ile hayattan uzaklaşmaya başladığı zamanların başıydı. Esat Amca, ah ah Esat Amca.. Hep aynı yine de... Esat Amca... Ailemizin büyüğü... Mekanın cennet olsun... Nurlar içinde yat ....

elveda gözyaşları

elveda gözyaşları

sokak taşlarında kaybolan anılar

hızla değişen dükkanların
yitip giden gizemli geçmişi
yıkılan dökülen
duvarların 
yalnızlığı çağrıştıran
sessizliğinde ki çaresizlik

elveda gözyaşları
diyecek lafım
tutacak elim
görecek gözlerim
ve bir bütün olarak bedenim
yitti gitti gecenin karanlığında
bağrış çığrış

elveda gözyaşları
kayadamdan oyma bir odaya sığınıp
ateşinde ısındığım odunların
tükenmesini seyrederken
korlaştı umudum
yine de yaşadım
yaşıyorum diyebilmek için
uyudum
sabaha doğmak için
hüzünlü bir umutla....

14.03.2016
Ankara

Bugün Pazar

hayat akıp giderken, 

hangi gün daha güzel olur. 

hangi gün  yaşanmışlıkları ile 

seni daha çok gülümsetir, hüzünlendirir. 

ben hep pazarları severim. 

çocukluğumdan beri

pazarlar özgürlüktür. 

sevecenliktir. 

zordur belki, 

arkası çalışma günleri ile 

dopdolu gelir üzerimize. 

yada yoğun okul günleri,sınavlar. 

ama aile pazarları hep bir aradadır. 
Fenerbahçe'nin maçlarını 

siyah beyaz beraber izleyebildiğimiz 

güzel bir gündür. 

pencere önündeki koltuğun dolu, 

kahvaltıların kalabalık ve heyecanlı,

mutlu olduğu günlerdir. 

renkler henüz kirlenmemiş 

ve hayatımızın saflığı, 

mütevaziliği ile çevrelenmiştir 

pazar günleri...

büyümenin öncesindeki adımları çoğaltığımız, çocuk parklarını ailemizle keşfettiğimiz

günün adıdır pazar. 

oyunlarımızın uzun ve yaratıcı olduğu,

bitmek bilmeyen zamanın bile

arkadaşlarla beraberken 

yetmediği günün adıdır. 

hüzün henüz ulaşmamıştır.

pazar günü ellerimiz acımamıştır.

dizlerimiz kanamamıştır.

arkadaşlarımız gitmemiş

ailemiz eksilmemiştir.

masada yer zor bulunduğu günü adıdır 

ve pazar günü hayatın yeniden doğduğu

yaşamın başlangıcını simgeleyen coşkunun

yaşanmasıdır aslında...

hüzün daha gelmemişken hayatımıza.

13.03.2016

Ankara