İnciraltı'nın Öykücüğü

Ne zaman geldik

Ne zamandı 

Tanıştık

Yedik içtik

Sohbet ettik

Tanıdık birbirimizi

Tanıdığımızı sandık

Sevdik

Sevildik

Hüzünlü günlerimiz de

Mutlu zamanlarımız da 

Can sıkıntısı ile geçen

Güle oynaya da yaşadığımız

Günlerimiz oldu

Açlığımız da

Tokluğumuz da

İki lokmanın paylaşımıydı

Ve bir zaman oldu

Gittik....

Gittiğimizi sandık

Meğer hiç gitmemişiz

Ruhumuzda 

Paylaştıklarımız da

Öylece duruyormuş aslında

İnciraltında...

Döndük geldik

Tek tek bulduk

Yerli yerine koyduk her şeyi

Bir şey eksikti

Bir söz eksikti

Eksik olanları tamamlayalım dedikçe

Hep çoğaldık

Çoğaldıkça eksildik

Gözyaşlarımız ile 

Çiçek olduk anılarımızda

Bir iki derken

Tam on yıl oldu

Ha tabi aslı otuz yıla dayanır

Türkü misali

Ha var ha yok derken

Orta yaşı deviren

Çocukları olduk İnciraltı'nın



23/07/2018

Madımak

2 temmuz 1993 
Madımak

Sivas

Zaman durdu
Ne zamandı sazın telinde
Acı olmadan
Hüzün olmadan
Özlem olmadan
Parmaklarla buluştuğu
Hatırlamıyorum
Bilen de yok
Duyan da yok
Anadolu 
Acının ve hüznün tarihinde
Oluşan bir kültür
Kavganın ve haykırışların
Omuz başlarındaki
coşkulu
Umutlu
Bitmeyen
Yeniden dirilen
Hayatların nefesi
Yansa da
Yakılsa da
Yok olsa da
Var olan 
Ellerin
Kolların
Gözlerin
Vücuda gelmiş kuvvetin
Dile gelmiş sözün
Yüreğe düşmüş aşkın
Umuda yol olmuş vicdanın
Işık taşıyan habercisi

Ve işte sevgili
Orda bıraktım
Dizelerimi

02/07/2018

“Anıları ve hayatları ile bize umut olan, yol olan insanların aziz hatıralarına saygıyla, ışıklar içinde uyusunlar.”

yağmurda türkü mısraları

Bugün günlerden yağmur
Delicesine yürüyüşlerden
Suratlarımıza düşen damlalarında
Nefeslerimiz heyecan içinde
Çığlık çığlığa !!!
koşuştururduk geleceğe...
Ellerimiz kocaman
Ellerimizde küçücük umutlar
Islanırdı bedenlerimiz
Aldırış etmeden...
Sokakların arasından
Türkülerin mısrasından
Sloganların dünyasından
Çıkıp gelmiş
Yağmur damlalarıydık....
Gök gürültüsü gibiydi
Seslenişimiz
Yüreklerimiz bayrak açmış
Sevdalardı alanları dolduran...
Bugün günlerden yine yağmur
Yine içim acıdı
Türkülerde mısra da kalmadı
Vicdanımı dipsiz bir kuyudan çıkarabilmeyi
Umut edip
Islanıyorum....

24/03/2018

Başçavuş Sokağı

Bizim mahallede
Sabahları sesler değişti
Cam önlerinde
Yüzler değişti
Kaldırımlar belki 
Yüz sefer değişti
Eh bir o kadar da
Sokağın asfaltı yenilendi
Esnaf küçüldü
Kapandı kepenkleri
Dükkanlar büyüdü
Açıldı yenileri
Bir çok hayat yaşandı
Anıların izi bile yok artık
Ama öylece direniyor
Köşe başındaki iki katlı evin
Bahçe duvarındaki yazı
Ve üzerinde oturduğumuz
Heyecanlı yürek çarpıntılarımızın
Nirengi noktası

23/03/2018
Başçavuş Sokağı/ Ankara

kapanan kapılar

31/01/2018 ......

çarşamba...

saat : 18:00....

Kapanan kapılar
Açılan kapılar
Yağmurdan ıslanmış bedenlerin türküsü
Boşa düşen eller
Dolu dolu omuz başlarında
Hınca hınç insan sesleri
Geçmişe dönen
Geleceğin bakışında
Sarsılmış
Umutlu
Adımlarla
Biteviye yollar yollar
Bu hayat ne yollar
Ne boyar günler
Ne yapar diller
Acep insan ne eyler
Yok öyle de
Pes etmek falan
Zorluğa yelken açmak mı kolay olan
Yoksa hepten mi boşaldı sinirler
Yaz dur nasılsa sonuç belli
Yol bu
İzi belli
Sözü belli
Eh o zaman hadi bakalım
Uğurlar olsun
........

O Gün

Umutlarımızın intihar ettiği

Nehirdi gözyaşlarımızın

Yanaklarımızda doluşu….

Agop Baba

Bak işte bende soyundum

Bu yalnızlığın korkunçluğuna…

Haklıydın

Ama haklı olmak yetmiyor

İnsanın yaşadığına

İşte yine sardı beni,

Kollarıyla

Öptü, doyamadan ben ona

O bana,

Terk ettim sevdiceğimi…

Karanlığa

Geceye

Umarsızlığa…

Agop,

Agop

Sen değil miydin yirminci yüzyılda

Sevgiler,

Ancak bir dakika sürer diyen

Sen değil miydin her şey

Karanlıkta kurşuna dizilir diyen….

İşte yanıldın

Yanıldığını ben

O gün sevdiceğim

Bir avuç  kar beyazımla yaşadım

Ben sevdiceğimin toprak ağasıydım

Ama bedenine  hala tohumlarımı çapalayamayan

Bir zavallı ihtiyar köylü gibi

Yoksulluğumu yaşıyordum her gece…

Agop bilirsin

Biz sevdik mi

Tam severiz

Severiz ama

Sevmek o gece intihardı

Göz yaşlarımda

Geceye dökülen

Umutları vardı yüreğimin

O umutlarımı yaşayamamanın sıkıntısını

Acı günlerin yorgunluğunu hissediyor

Ve beni bekliyordu

Ben bir şato yapmıştım ona

Çocukluğumu yaşıyordum

Beş paralık bir kazancım dahi olmadan

Agop, sevgili dostum

Sen ayrı gecede

Ben ayrı gecede

Aynı özlemlere soyunurduk da

Yine bunca mutlu olamazdık

Ama bunca mutlu aşk gibi

Aslında mutlu aşkın olmadığını

Şiirlerden okuyup

Yaşayamazdık…

Ah Agop,

Bir bilsen

En son doldurduğun

Kadehimdeki

Şarabın tadı gibi

Buruk her şey

Bu belki de bitmeyen bir kavganın

Tükenişini yaşamanın ızdırabı

Ben seni

Tanıdığımdan bu yana

Onca şey gördük te

Bunca sevip

Bunca üzülmemiştik

Ve bunca dost yitirmemiştik

Kapıyı ardından kapatmamıştık

Hiçbir dostun

Bu sevgi öyle güzel bir şey ki

İnsanı sarhoş edip

Baş ağrıları yapıyor kimi zaman

Çulsuz

Beş parasız

Evlenmeye kalkmışım

Sevdiğim canımı, cigerimi

Bir avuç kar beyazı sevecenimi

Her gece karanlıklara bırakmışım

Bekle beni

Temmuzu diye avutmuşum

Ve ben buna sevgi diye kandırmışım…

Ben zavallı olmuşum Agop

Sen zavallı olmuşsun

Biz tükenmişiz sevdalara

Biz bilenmişiz sevdalara

Biz meydanlara kan dökmeye de

Bilenmiştik

Bir dostumuz vardı

Onu alıp diyarı deniz kenarından

Okul yıllarından getirmiştim

Şimdi onu mektuplara gömdük

Anılara gömdük

Hep bu sevda yüzünden değil mi

Yanıyor muyuz ne

Ya da o anılardaki insan gibi

Kör olmayı beceriyor muyuz bizde

Tüm bu yalnızlığın cefasına

Bu toplumun yapısına uymuyor muyuz

Bekliyoruz

Bekleşiyoruz

Sevdaya bulanmış gönüllerimiz

O günü bekliyor

Belki bir gün sende gidince

Agop’un rüyası diye başlayacak şiirlerim

Bu yürek dolduran sevgi o zaman

Senide unutacak belki de…

Agop ne acı ki bu güneş yüzlü

Gün yüzlü umutlar

Dağların ardında ama

Dağlar bitiyor

Dağlar bitmiyor

Bir solukta yaşa mutluluğu ama

O mutluluk kollarımda ancak

Sınırları tel örgülerle çizilmiş şatosundan

Ancak yalanlarla gelebiliyor

Bir avuç delikanlıydık

Nefesimiz sigara kokardı

Nefesimiz insan kokardı

Ne nefes kaldı

Ne avucumuzda delikanlı….

Yürüdük

Yürüdük

Yalpaladık bir dönemeçte

Bir gecenin önünde

Sabahı göremeden kapadık ışıkları

Umutları ve yarınları

Agop ben şimdi

Mutlu olmaya sevdiceğimle

Savaşım veriyorum yaşamda

Sende öyle

Bizim halkalı da öyle

Giden dostta

Ayrı yerlerde aynı mutluluğu

Yakalamaya

Bir bulutu yakalayabilmenin

Rüyasında gibi çalışıyoruz

Oysa biz değil miydik

Bu dünyadan bir ses ve öfke gibi geçip

Mutluluğu ellerimizin üzerinde

Yüceltmeye inanan dört insan

Eh ! Agop haklısın be dostum !

İnsan aklında olaylar ve lafların

Yanı sıra

İsimler de

Unutuluyor…

Yeni isimler gönüllere kazınınca

Şimdi ben

Kendi adıma mutlu olmaya

Kar beyazımla çalışıyorum

Sen çeçeninle

Öbürü kış güneşiyle

Ya da yapmacıklı esmeriyle

 Ama benim  önümdeki problemim

Zavallı bir çulsuz olmam

Ve bu zavallılığın yüzüme

Hesapta olmayan yağmurlarla vurulması

Seninki başka

Öbürününki başka

Hep başka şeyler yaşayıp

Satranç tahtasında

Sorguluyoruz dostlukları, sevdayı

Birbirimizi mat etmek için hırsla

Germeye çalışırken

Savaşa benzer bu sorgulama da

Galip gelen

Hep bu yolun mağlubu oluyor

Agop

Bu anlatılanların yanında

Baksana şu havanın güzelliğine

Yaşam devam ediyor bu günde

Açan güneşte

Öten kuşlar da

Ve umutlarımızda….

01.10.1989

Cumhuriyet....

Üç şeyin cevabını her gün sorarak uyumalı insan. Bugün kendim için ne yaptım. Ailem için ne yaptım. İnsanlık için ne yaptım.

Kişi kendisini sürekli geliştirmeli, eğitmeli ve geleceğe hazırlamalı. Bunu yaparken de aklını, enerjisini ve vicdanının sesini dinleyerek yol almalıdır. Gerçeğin peşinde yapılan bu yolculuğun temeli de ayna da gördüğü yarattığı eserden gurur duyabilecek durumda olabilmesidir. Bu insanın kendisi için ne yaptığı sorusunu her gün kendisine sorarak ulaşılabilecek zor ama başarılması gerekli bir insanlık öyküsüdür.

Bu bireysel gibi görünse kendinize her gün sorduğunuz sorular aslında sizin aileniz ne yapıp yapmadığınızı da ortaya koyan müthiş bir özeleştiriyi de sağlar. Ailenize karşı yapmanız gerekenleri yerine getirerek aslında vicdanınıza kulak vermiş olursunuz bir anlamda . Hayat sizi ailenizle çevreleyen bir bütündür. Bu toplumsal yaşamında ilk adımıdır aslında. Bir nevi laboratuvar gibidir. Burada sağlanan tecrübeler ile büyüyen laboratuvar ortamları,sizi ailenizden okula doğru götürürken yıllar itibariyle iş ev evlilik gibi yeni açılımlar ile aslında büyük bir aile resmini de yaşamaya başlarsınız. Ve bu anlamda soluk aldığınız yerdir aileniz. Bu kimi zaman yatağınız olur kimi zaman ülkeniz. Ama bu sizin ailenizdir ve aslında sizde bunu gururla yaşadığınız ölçüde mutlusunuzdur.

Ve artık vicdanınıza doğru tefekkür içinde her gece yaptığınız yolculukta bunların bir bütünü olarak özeti karşınızdadır artık. İnsanlık için bugün ne yaptınız. Bunun en güzel yoludur “yurtta barış dünyada barış”ve  bu ancak bilginin peşinde yapılan çalışmalarla sağlanabilecek “Cumhuriyet Yoludur” ... O yüzden insanlığa yapılacak en güzel şeydir bilginin peşinde koşmak... Gerçeğin  ne olduğunun sorgulanmasında özgür beyinlerin ahlak ve etik içinde vicdanın sesini haykırması ile mümkündür ... 

İşte Cumhuriyet budur, o yüzden haykırmıştır “Efendiler yarın Cumhuriyeti ilan edeceğiz” diye Mustafa Kemal Atatürk. Yaşasın Cumhuriyet.... Kutlu olsun bu yoldaki emek veren tüm insanların çabası. Kutlu olsun 29 Ekim Cımhuriyet Bayramımız....

Sönmeyen Ateş

Yine

Baktım sana

Yüreğimdeki yanan son mumdaki

Silüetine...

Mermere yazılmış ismini

Hüzünle

Özlemle

Okudum yine!!

Gözyaşlarım...yine!!

Ve su döktüm yüreğime ... 

sönmeyen ateşe...

Öylece bıraktım yine!!

Çam ağaçlarının gölgesine

Sevgiyle

06/10/2017

Ankara

Hiç Bir Şeye Yetişemedim

Hiç bir şeye yetişemediğim

Sonbahar sarhoşluğundaki

Ağaç yaprakları gibi savruluyorum

Kendimi tanımadığım

Tanımaya çalışmadığım

Yıllar çoktan geride kaldı

Şimdi tanıdım da ne oldu

Dediğim bir zamandayım

Çıkışı olmayan yollarla çevrelenmiş

Duvarları aşmaya çabalayan

Merdiveni olmayan bir adam gibiyim be

Amma şarabın tadında

Haykırmasını da

Deli gibi sevmesini de

Yağmur damlalarının sağanak halinde

Yüzüme çarpmasını bilerek

Yürüyorum

Hayatın ortasından ilerisine doğru

Eskiden koşardım

Şimdi biraz yavaş gibi olsa da

Zaman hızla akıyor

Belki de yetişemediğimdendir

Her şeye

Aman olsun varsın

Sonbaharı selamlamak güzel şey be kardeşimm !!!

09/10/2017

Ankara

G li Şiir

Güzel bir şeyler

Gündüz

Gece

Geldiğinde

Geç kalma sakın

Geleceğe

Geçmişi unutma tabi

Gine de yaşamak

Güzeldir

Günlerin içinde

17/10/2017

Ankara Sabahından

Değiş Be Kardeşim

Aynı yerde durduğunda

Yollar, 

kaldırımlar

Ve dükkanlar

Değişiyorsa

Yaş alıyorsundur kardeşim

Kıymetini bil

O biriktirdiğin 

Gazete sayfası değil

Hayattır hayat

Senin hayatın

Senin özlemlerin

Hüzünlerin

Sevinçlerin

Başardıkların

Başaramadıklarındır

İsimler vardır

İstediğinde olmayan insanlar vardır

Hüzünlendiğinde olur

Kahkaha ile güldüğünde

Bir ipi sarar gibi yumak da olursun

Lime lime doğranmış bir et parçası gibi de

Hepsi sensin be

Korkma

UZat elini

Dokun 

Bırak yansın ellerin

Hisset ki acısını

Yüreğin gümbür gümbür 

Çalsın davulları

Hayde

Seslen şöyle keyiflice

Yaşa kardeşim yaşa

Hisset hayatı

Bak şöyle ufka doğru

Tüm tutkunla

Hırsla

Umutla

Coşkuyla

Kolkola at adımını

Değiş be kardeşim 

sende değiştir

Olan biten hayatını

21/09/2017

Ankara