Ankara'dan sesler

Ankara'dan iki kez uzaklara gittim para kazanmak için. İlk kez yola çıktığımda umutlarım geleceğe güneş gibi parlıyordu. 2. de umutlarım tedirginliğimin ardında bir yerde öylece duruyordu. Anadolu'nun tozlu yolları deyimi artık hayatımın orta yerinde türkü olmuş sesleniyordu. Türkü sever olmuştum. Her köyün yanından geçerken, ara yollardan giderken, yüreğim türkülerin hikayesi gibi hüzünlü, coşkulu, mutsuz, mutlu dönüp duruyordu. Dönme dolap gibiydi yani. Belki biraz absürd olacak ama çoktan anlamıştım aslında hayatın kendisi ile kendimin içinde ben arasında bir ilişki vardı ve ben bunu bulamıyordum. Aynı markanın farklı modelleri gibiydim. Ama özü aynı... Bu serüven dolu yıllar 3-4 yıllık periyodlarla yaşandı ve artık Ankara'dayım. Hep düşlerdim...Hep içimden geçen efsane Ankara'ya döndü söylemiydi. Ama efsane falan yoktu aslında, gerçekti yaşanılan. Bana ait...Benim olan. Alınterim ile bezenmiş yıllar. Şimdi birden geride kalıverdi. İnsan nasıl da unutuyor. Sanki yaşanmamış gibi. Bu hafıza kaybı ile aynı mı bilmem ama aklıma gelir bazen Bartın Yolu'nda ki ağaçların arasından süzülerek gidişim.... Kastamonu çıkışı geceye dönen kızıllığın içinde türkülerin esirliğinde yolu tüketişim...  Akşamın alacasında yalnız bir kentin içinde yalnız kalıp, çevremi kalabalıklaştırmam. Yazmam, yazmam ve dizeler arasında günleri,geceleri ve sonuçta ayları, yılları tüketmem... Bunları yaşadım, ama şimdi sanki yaşamamışım gibi de... Bir Rıdvan ağbi vardı. Hala öyle yazar çizer, yayınlar mesela... Telefonuma ilk kaydedişte Toner diye kaydettiğim Murat...Zor zamanların aykırı düşünceli dost adamı. Bir doktor, fedakar ve kamelyaya gelemeyince yokluğu hissedilen... İkiz kardeşler var..Mehmet ve Ali..Ya da Mehmet Ali.. Eğlenceli... Öğretmen evinin belki de her şeyi Yılmaz... 

aynı yerde duruyorsan

Aynı yerde durduğunda

Yollar, 

kaldırımlar

Ve dükkanlar

Değişiyorsa

Yaş alıyorsundur kardeşim

Kıymetini bil

O biriktirdiğin 

Gazete sayfası değil

Hayattır hayat

Senin hayatın

Senin özlemlerin

Hüzünlerin

Sevinçerin

Başardıkların

Başaramadıklarındır

İsimler vardır

İstediğinde olmayan insanlar vardır

Hüzünlendiğinde olur

Kahkaha ile güldüğünde

Bir ipi sarar gibi yumak da olursun

Lime lime doğranmış bir et parçası gibi de

Hepsi sensin be

Korkma

UZat elini

Dokun 

Bırak yansın ellerin

Hisset ki acısını

Yüreğin gümbür gümbür 

Çalsın davulları

Hayde

Seslen şöyle keyiflice

Yaşa kardeşim yaşa

Hisset hayatı

Bak şöyle ufka doğru

Tüm tutkunla

Hırsla

Umutla

Coşkuyla

Kolkola at adımını

Değiş be kardeşim sende değiştir

Olan biten hayatını

21/09/2017

Ankara

Geçmişten Geleceğe Gelen Kupa

Yaprak gibi 

sararmış bir gündü...

Pencerenin önünde 

hayalini bırakıp, 

sonsuzluğa 

özlemler içinde 

yola çıktığında 

henüz 35 yaşındaydı. 

Belki de 

son kez 

geldiğini bilmeden 

ve geleceğe ulaşacağından 

habersiz 

bir kupayı 

bırakıp gitti 

aslında. 

kimse bilemezdi

küçük bir can

küçük bir can olup

o kupadan

süt içtiğinde

aradan 30 yıl geçmişti

ama sanki bir el

bir dokunuş

bir sesleniş

bir nefes

ve bir insandan bir insana

geçmişten geleceğe

bir kupa ile

bir yaşam 

ne varsa bildiği

gördüğü

yaşadığı

sevgiyle sarmalanıp

o küçük cana ulaşmıştı.

o gün 

hayat yenilendi

gözler gülümsedi

göz yaşları ile

yol çiçeklere bezendi

ve o küçük 

adımladı

koşarak

coşarak

ve gülümseyerek 

geçmişten geleceğe bakarak....

Yağmur Dizelerimi Islattı

Bu sabah 

yağmur 

dizelerimi ıslattı

Özlem dolu 

Eh biraz da hüzünlü

Ekim ayının

İlk günüydü

Bulutların

Karnı dolmuş

Umutlar karanlık bir odaydı

Rüzgar yağmur tanelerini

Getirdiğinde dudakların

Doğuyordu bedenimde

Hayalmiş dememek isterdim

Ama odadan çıkıp da

Kuş seslerinde ıslanıp

Yollarda yürüdüğüm

O an da

Düştün aklıma

Özlemişim 

Ve bir kere daha anladım ki

İyi ki sevmişim

02/10/2017

Ankara balkon 

Yine Baktım Sana

Yine

Baktım sana

Yüreğimdeki yanan son mumdaki

Silüetine...

Mermere yazılmış ismini

Hüzünle

Özlemle

Okudum yine!!

Gözyaşlarım...yine!!

Ve su döktüm yüreğime ... 

sönmeyen ateşe...

Öylece bıraktım yine!!

Çam ağaçlarının gölgesine

Sevgiyle

06/10/2017

Ankara

adım adım geldik

Adım adım geldik

Birer birer çoğaldık

Tanıştık

Yedik içtik paylaştık olan biteni

Çalıştık 

Kaytardık

Zaman oldu sabahları gördük 

Kah eğlencesine

Kah ders çalışma çabasına

Gençtik delişmendik

Bazen zor anlaşır

Bazen sımsıkı sarılırdık

Dargınlıklarımız bile güneşi görmezdi

Odalara dağıldık

Ama koca bir mahalle gibiydi

Yaşadıklarımız

İnciraltındaydık

İnciraltılıydık

Ve hesapsız bir yolun yoldaşlarıydık

Çoğalmıştık

Çoktuk be kardeş

Öyle bir iki değil

Ağzımızı doldura doldura 

İnciraltıydık

Yılları peşimize taktık 

Haykıra haykıra

Paylaşıyorduk

Hayatı anıları ve inciraltı kardeşliğini

Yapmayın be 

Olur hiç demeden 

Ne varsa ortada

Birer motifti

Şimdi eksiliyoruz birer birer

Gidenler 

Gitmiyorlar 

Yüreklerimizde 

17/08/2017.  

Bülent Esatoğlu

"Erdoğan Limoncuoğlu" ışıklar içinde uyu...

Yağmur

Bugün günlerden yağmur

Bugün alabildiğince yürüyor

Duygularım

Dokunduğum her su birikintisinde

Haykırıyorum

Bahar dallarına erkenden dönen 

Çiçeklerin tomurcuklarında

Yeni hayatların başladığını

Yeni ümitler

Yeni bir düşünce

Ve her halinden belli

Sımsıcak sarılmalarla dopdolu 

yağmur damlalarının

Yoluma düşen seslerinde ki

Sevişmelerimiz

25/02/2018

Sokakta

Ürgüp'lü Kirkor

Ürgüp'lü Kirkor, kendini bildiğinden bu yana çalışmaktadır. Öksüz olan Ürgüp'lü Kirkor, Aziz Yuhannes Kilisesi tarafından büyütülmüştür.  8 yaşında Berber Sami'nin yanında çırak olarak çalışmaya başlamıştır. 1850 'li yıllarda Ürgüp Rum ve Türk ailelerin beraber yaşadığı ama hem ticari hem de kültürel hayatı gelişmiş bir kasabadır. Ürgüp'lü Kirkor büyüdükçe Esetlerin küçük oğlu Esat ile de arkadaş olurlar. Esat her ne kadar bir bey oğlu olsa da,mütevazidir. Ürgüp'lü Kirkor ise hayata karşı biraz küskün ama çalışkandır. Beraber okula giderler. Beraber bağa bahçeye giderler. Bu arada Kirkor çalışmaktadır. Akşamları Yohannes Kilise'sinde kalmaktadır. Hem Esetlerin Konağı hemde Kilise Kayakapı Mahallesindedir. Esat ve Kirkor'un dostluğu yıllar boyu devam eder. 

Kirkor, ustası yaşlandığı için berber dükkanını kendisi işletmeye başlar. Ancak ne yapsa ne etse de zar zor geçimini sağlamaktadır. Terzi Anabel'in kızı Estelya ile yaşadıkları aşk onu ayakta tutmaktadır. Temenni Tepesinde buluşup, geleceğe dair planlar yaparlar. Esat ise Ürgüp'te bildik tanıdık kim varsa Ürgüp'lü Kirkor'a götürmektedir. Kirkor yeterince para biriktirir. Estelya ile Temenni Tepesindeki kır kahvesinde düğün yaparak evlenirler. 

Mendil'deki Harçlık

Mendil'deki harçlık  yılların gerisinden farklı bir ahlak ve kültürden geliyor. 

Hedefiniz Olmalı

        Hedefiniz olmalı. Hayatınız size verilen hor görüp, harman savurduğunuz bir mecra olmamalı. Çünkü insan olmanın gereği, bir hedefiniz olmalı mottosudur. 

Kapılar

Kapılar... 

Hayatın önü ve ardı gibidir... 

Belki de hayatın ve 

ölümün arasındaki meçhul çizgidir... 

Başlı başına bir zıtlığın sınırı gibi de durur 

siyahla beyaz arasında... 

Umut dur yerine göre; 

hiçlikten çokluğa, 

gönül zenginliğine ulaşır 

açmasını bilene... 

Ve o kapılar kültürümüzün de 

yaşadığımız özelliklerinde 

yansıması gibidir bir bakıma... 

Agop seslenir yine de... 

Şair der ki; 

"giden bir dostun arkasından 

kapıyı kapat ki sıcaklığı içerde kalsın... 

Sonuçta kapılar vicdanımızın anahtarıdır 

ve açarları kayıp olsa da 

bulur o açarları gönüllerin sultanı.. 

Kapı ilahi bir aşkın sırrını gizler 

ve bulmaya çalışır 

"hamdım piştim elhamdurullah " diyerek , 

o aşkın hikmetini... 

Sevgili kardaşım gönderdiydi bu albümü bana sağ olsun ... 

Şimdi o da çeker durur 

vicdana ulaşan 

kapıların 

hayatın içindeki renklerini.. 

Sevgiler .. 

Teşekkürler