Büyük Ada Söylenceleri 1

 Agop, kardeşim....

Şimdi geldik balıktan

Hakikate ramak kala çıktı rüzgar

Oturduk şiir tadında sofraya

Rakının dibini, insanın içini gördük

Yalanına dolanına kaytarmadan

Aklı hikmete selam durduk

Kuvvetle muhtemel

Güzelliği yine insanda

İnsanın ta içindeki

Vicdanda bulduk...da diyemem ama

Bulmaya çalıştık be vre

Hadi rast gele....

01.06.2022

Büyük ada söylenceleri 1

Sineson'lu Kirkor ile Kayakapı'lı Esat

Kayakapı’lı Esat

Kapadokya’da

Güzel atlara binerler gün boyu

Ürgüp’ün “Üç Güzelleri” nde buluşurlar

Aynı suyun

Aynı havanın

Aynı yolun yolcusuyken

Kirkor düşer yollara

Ailesini alıp ta Prokopi’ye, 1924 de...

Ama torunları tanışır tesadüfen

1984 de 70 yıl sonra İzmir’de...

İkisi de öğrencidir

Agop ile Bülent

Konuşurlar

Anlatırlar

Ve o güzel atlara binip giden

Dedelerini paylaşırlar

Ve şimdi Prokopi’den Ürgüp’e

Yazarlar birbirlerine

Yazarlar da ne yaZarlar...

İnsanlık

Dostluk

Hayat

Ve bir söz

“Şurdan gidek Ürgüp’e göçek”

Anılarla yaşam örtüşür böylece

Şiir olur dillerde, gönüllerde...

Agop ile Bülent

Artık kardeştirler...

Vicdanlarında ortak ülküleri ile....

02/06/2019

geçmişten bir koltuk

Geçmişten

Yalnızlığını yaşayan bir sokakta

Kırmızı koltuk

Bekliyor seni

Gelir misin? bilmem

Hatırlar mısın?

Artık çok gerilerde kaldı

Unutmuş da olabilirsin...

Hatırlatayım desem

Bütün enerjisi tükenir

Yaşanmışlıkların

Yaşananların

Ve yaşanacakların..

Belki sabahın serinliğinde

O sokağa gidip

Üç beş adım atarsan

Her şey canlanır yine

Ya da ne bileyim

O kırmızı koltukta

Üç beş anı hala

Beklemektedir

Eh artık gerisi

Sana kalmış

Bana kalmış

Hayata kalmış

Hava serin

Yine de sen

Al üzerine bir şeyler...

2 koltuk, Abant

 

Hey Olric....

Bugün hava sıcak mı

Evet efendimiz...

Ama ben bir gölge buldum

Kitap okuyorum...

Hey Olric...

Kahveni aldın mı...

Alamadım efendimiz

Çay içeceğim senin gibi

O da güzel..

Hey Olric...

Ne okuyorsun bakalım

Beyoğlu Rapsodisi efendimiz

Hadi bakalım

Arada sırada

çiçekleri sulamayı unutma...

Ankara'dan sesler

Ankara'dan iki kez uzaklara gittim para kazanmak için. İlk kez yola çıktığımda umutlarım geleceğe güneş gibi parlıyordu. 2. de umutlarım tedirginliğimin ardında bir yerde öylece duruyordu. Anadolu'nun tozlu yolları deyimi artık hayatımın orta yerinde türkü olmuş sesleniyordu. Türkü sever olmuştum. Her köyün yanından geçerken, ara yollardan giderken, yüreğim türkülerin hikayesi gibi hüzünlü, coşkulu, mutsuz, mutlu dönüp duruyordu. Dönme dolap gibiydi yani. Belki biraz absürd olacak ama çoktan anlamıştım aslında hayatın kendisi ile kendimin içinde ben arasında bir ilişki vardı ve ben bunu bulamıyordum. Aynı markanın farklı modelleri gibiydim. Ama özü aynı... Bu serüven dolu yıllar 3-4 yıllık periyodlarla yaşandı ve artık Ankara'dayım. Hep düşlerdim...Hep içimden geçen efsane Ankara'ya döndü söylemiydi. Ama efsane falan yoktu aslında, gerçekti yaşanılan. Bana ait...Benim olan. Alınterim ile bezenmiş yıllar. Şimdi birden geride kalıverdi. İnsan nasıl da unutuyor. Sanki yaşanmamış gibi. Bu hafıza kaybı ile aynı mı bilmem ama aklıma gelir bazen Bartın Yolu'nda ki ağaçların arasından süzülerek gidişim.... Kastamonu çıkışı geceye dönen kızıllığın içinde türkülerin esirliğinde yolu tüketişim...  Akşamın alacasında yalnız bir kentin içinde yalnız kalıp, çevremi kalabalıklaştırmam. Yazmam, yazmam ve dizeler arasında günleri,geceleri ve sonuçta ayları, yılları tüketmem... Bunları yaşadım, ama şimdi sanki yaşamamışım gibi de... Bir Rıdvan ağbi vardı. Hala öyle yazar çizer, yayınlar mesela... Telefonuma ilk kaydedişte Toner diye kaydettiğim Murat...Zor zamanların aykırı düşünceli dost adamı. Bir doktor, fedakar ve kamelyaya gelemeyince yokluğu hissedilen... İkiz kardeşler var..Mehmet ve Ali..Ya da Mehmet Ali.. Eğlenceli... Öğretmen evinin belki de her şeyi Yılmaz... 

aynı yerde duruyorsan

Aynı yerde durduğunda

Yollar, 

kaldırımlar

Ve dükkanlar

Değişiyorsa

Yaş alıyorsundur kardeşim

Kıymetini bil

O biriktirdiğin 

Gazete sayfası değil

Hayattır hayat

Senin hayatın

Senin özlemlerin

Hüzünlerin

Sevinçerin

Başardıkların

Başaramadıklarındır

İsimler vardır

İstediğinde olmayan insanlar vardır

Hüzünlendiğinde olur

Kahkaha ile güldüğünde

Bir ipi sarar gibi yumak da olursun

Lime lime doğranmış bir et parçası gibi de

Hepsi sensin be

Korkma

UZat elini

Dokun 

Bırak yansın ellerin

Hisset ki acısını

Yüreğin gümbür gümbür 

Çalsın davulları

Hayde

Seslen şöyle keyiflice

Yaşa kardeşim yaşa

Hisset hayatı

Bak şöyle ufka doğru

Tüm tutkunla

Hırsla

Umutla

Coşkuyla

Kolkola at adımını

Değiş be kardeşim sende değiştir

Olan biten hayatını

21/09/2017

Ankara

Geçmişten Geleceğe Gelen Kupa

Yaprak gibi 

sararmış bir gündü...

Pencerenin önünde 

hayalini bırakıp, 

sonsuzluğa 

özlemler içinde 

yola çıktığında 

henüz 35 yaşındaydı. 

Belki de 

son kez 

geldiğini bilmeden 

ve geleceğe ulaşacağından 

habersiz 

bir kupayı 

bırakıp gitti 

aslında. 

kimse bilemezdi

küçük bir can

küçük bir can olup

o kupadan

süt içtiğinde

aradan 30 yıl geçmişti

ama sanki bir el

bir dokunuş

bir sesleniş

bir nefes

ve bir insandan bir insana

geçmişten geleceğe

bir kupa ile

bir yaşam 

ne varsa bildiği

gördüğü

yaşadığı

sevgiyle sarmalanıp

o küçük cana ulaşmıştı.

o gün 

hayat yenilendi

gözler gülümsedi

göz yaşları ile

yol çiçeklere bezendi

ve o küçük 

adımladı

koşarak

coşarak

ve gülümseyerek 

geçmişten geleceğe bakarak....

Yağmur Dizelerimi Islattı

Bu sabah 

yağmur 

dizelerimi ıslattı

Özlem dolu 

Eh biraz da hüzünlü

Ekim ayının

İlk günüydü

Bulutların

Karnı dolmuş

Umutlar karanlık bir odaydı

Rüzgar yağmur tanelerini

Getirdiğinde dudakların

Doğuyordu bedenimde

Hayalmiş dememek isterdim

Ama odadan çıkıp da

Kuş seslerinde ıslanıp

Yollarda yürüdüğüm

O an da

Düştün aklıma

Özlemişim 

Ve bir kere daha anladım ki

İyi ki sevmişim

02/10/2017

Ankara balkon 

Yine Baktım Sana

Yine

Baktım sana

Yüreğimdeki yanan son mumdaki

Silüetine...

Mermere yazılmış ismini

Hüzünle

Özlemle

Okudum yine!!

Gözyaşlarım...yine!!

Ve su döktüm yüreğime ... 

sönmeyen ateşe...

Öylece bıraktım yine!!

Çam ağaçlarının gölgesine

Sevgiyle

06/10/2017

Ankara

adım adım geldik

Adım adım geldik

Birer birer çoğaldık

Tanıştık

Yedik içtik paylaştık olan biteni

Çalıştık 

Kaytardık

Zaman oldu sabahları gördük 

Kah eğlencesine

Kah ders çalışma çabasına

Gençtik delişmendik

Bazen zor anlaşır

Bazen sımsıkı sarılırdık

Dargınlıklarımız bile güneşi görmezdi

Odalara dağıldık

Ama koca bir mahalle gibiydi

Yaşadıklarımız

İnciraltındaydık

İnciraltılıydık

Ve hesapsız bir yolun yoldaşlarıydık

Çoğalmıştık

Çoktuk be kardeş

Öyle bir iki değil

Ağzımızı doldura doldura 

İnciraltıydık

Yılları peşimize taktık 

Haykıra haykıra

Paylaşıyorduk

Hayatı anıları ve inciraltı kardeşliğini

Yapmayın be 

Olur hiç demeden 

Ne varsa ortada

Birer motifti

Şimdi eksiliyoruz birer birer

Gidenler 

Gitmiyorlar 

Yüreklerimizde 

17/08/2017.  

Bülent Esatoğlu

"Erdoğan Limoncuoğlu" ışıklar içinde uyu...

Yağmur

Bugün günlerden yağmur

Bugün alabildiğince yürüyor

Duygularım

Dokunduğum her su birikintisinde

Haykırıyorum

Bahar dallarına erkenden dönen 

Çiçeklerin tomurcuklarında

Yeni hayatların başladığını

Yeni ümitler

Yeni bir düşünce

Ve her halinden belli

Sımsıcak sarılmalarla dopdolu 

yağmur damlalarının

Yoluma düşen seslerinde ki

Sevişmelerimiz

25/02/2018

Sokakta