O Gün 1

    

O gün

Umutlarımızın intihar ettiği

Nehirdi,

Göz yaşlarımızın yanaklarımızda doluşu…

Agop Baba

Bak işte

Bende soyundum

Bu yalnızlığın korkunçluğuna,

haklıydın

Ama haklı olmak

Yetmiyor

İnsanın yaşadığıma

İşte yine sardı beni

Kollarıyla

Öptü

doyamadım ben ona,

O bana

Terk ettim sevdiceğimi

Karanlığa, geceye , umarsızlığa

Agop Agop

Sen değilmiydin

Yirminci yüzyılda

Sevgiler,

ancak bir dakika sürer diyen

Sen değilmiydin her şey

Karanlıkta kurşuna dizilir diyen

İşte yanıldın

Yanıldığını ben o gün

Sevdiceğimle yaşadım…

bedenimde hala

Tohumlarımı çapalayamayan

zavallı bir ihtiyar köylü gibi,

Yoksulluğumu yaşıyorum her gece

21.02.1990

Ne Dersin

Ne dersin

Ne dersin canım

Havanın güzelliğine

Gerçekten 

havamı güzel

Yoksa 

sevince mi

Böyle güzel 

geliyor 

insana

Agop

Agop efendi

Yoldaşım

Dostum

Gözyaşım

Seni bir gece

Kuzey rüzgarlarına

Yolcu ettiydim

Anacığının ak sütü gibi

Helal sana bu gecenin

Bütün serenatları

Yağmur havası var

söylenen

Şarkının adı uyum içinde

“narsisizma”

güzelleri ile dopdolu yaşam

Tatil Biter İş Başlar...

Derin bir oh çektiğin anda biten tatilse eğer, bol şans sana .... İş başlamıştır. Emekli değilsen...Tatil sonrası çalışmak, çalışmaya çalışmak ve çalışmaya alışmak gibi aşamalar; zaten adı pazartesi sendromuna çıkmış, o malum günde olur her zaman. Ama harcadığın paraların hesabını yaptığın gün Salıdır. Çarşamba zaten hafta bitse modundasındır. Perşembe artık ödeme planları ile iş planlarının karıştığı gündür. Cuma ise geç tatil gibidir. Hafta sonu tatili kurtarıcındır. Adeta uzaydan gelmiş astronot gibi geçici alanda bir haftan durup, dünyaya dönersin artık. Eh hadi bakalım kolay gelsin o zaman. Çalışmak bizim işimiz deyip, hafta sonunda tatil modunu iş moduna çevir... Pazartesi yeni bir sayfa ile gelir yaşantın üzerine. Tatil geride kalır, gelecek eline uzattığın yerdir artık.  

Gidiyor yaşam

Müdahale etmek istesen de

Müdahale etmesen de

Mutlu musun

Üzgün müsün

Dolu dolu yaşıyor musun

Ya da oturmuş

Umarsız

Ağlıyor musun

Belki de kaldırsan yerden

Ayaklarını ileriye doğru

Yetişeceksin

Ama nereye dosdoğru

En iyisi mi

Bilemedim…

26.07.2012

karabük

Can Sıkıntısı...Tatil ve Hayatın Gerçekleri Üzerine ...

Koca bir yıl çalışıp, tatile gelince her şeyden uzak kalıp, kendine yakın olmak için çabalıyorsun. Ailen, arkadaşların ve alışkanlıkların arasında gidip gelirken de günler hızla tükeniyor.. Alışkanlıklar kısmında haliyle rutin olarak yaptığım işler var. Sabahları kalkıp Mordoğan Yeni Liman'da balıkçı teknelerinin durduğu küçük marina da 4-5 tur atmak. Her tur yaklaşık 800 metre.  Bir çok tanıdık yüzle yaklaşık 1 saatlik sabah sporundan sonra, köy içinde yer alan bir zamanların balıkçı kahvesi olan Sim Cafe'de sabah çayı ve gazetelerini okumakla alışkanlıklar devam eder. Sim Cafe'de çalışanlar değişmez, gelen müşteriler aynıdır. Yıllardır hapis oynayan(bir çeşit tavla oyunu)2 esnafı hep görürüm. Aynı heyecan ama yaşlanan bedenlerde cabası. Gazeteyi aldığım marketi artık yaşlanan karı koca iki insan çalıştırmaktadırlar. Ve sabah ekmek, börek, kurabiye vb. ise fırından alınarak evin yolu tutulur. Bu günlük tek başıma kendime yakın olduğum bölümdür aslında. Şiirler, kitaplar ve gazeteler arasında geçen yolculuk güzeldir ama zaman sınırlıdır. Deniz kenarında hafif hafif esen meltem ile çay içmek keyiflidir. Tatil aslında biraz da gündemden uzaklaşmaktır. Ailene yakın olmaktır. Arkadaşlarına yakın olmaktır. Gezmektir, eğlenmektir. Ve tabi ki okumaktır. Okumakla başlar her şey. Okumakla insan medeni olur. Okumakla insan olunur. Ama anlamak, yorumlamak ve iyi bir ahlaka sahip olmak da bunu tamamlar. Bunları düşünmeye fırsat bulmadığın zaman tatil seni içine almıştır. Düşünmeye ve kaygılanmaya başladığın zaman ise hayatın gerçekleri seni rahatsız etmektedir. Kaygılar, hüzün ve belirsizlikler ile düşünürsün...

Kendini düşünmekten, kendine dönmekten vazgeçip, aileni düşünürsün. Ülkeni düşünürsün. Geleceği düşünürsün. Ve artık tatil anlamsızlaşır hayatın gerçekleri karşısında.... Hayat senin tasarladığın ile yaşadıkların arasında gidip gelir... Ve sen bu anlamda tüketirsin tatili. 

Can sıkıntısıdır aslında tüm bu durum. 35 genç, kardeşlerine oyuncak götürdükleri yolda katledilmişlerdir. Güler yüzleri, umutları, hayalleri hepsi kalmıştır... Sen ve onlar arasında hüzünlü bir yoldur yaşananlar. Umutlanmak isterken, umutsuz bir duygunun suratına çarpması ile okursun genç yaşamların hayatlarını. Hüzünlenirsin... Ailenle, arkadaşlarınla sadece bunu konuşur ve çaresizliğini hissedersin. Artık onlar güler yüzleri ile ışıklar içindeler. 

Şiirlerin İsimleri

iyi akşamlar dediğiniz yerden

şiir yazdım,

gün ışığı…

akşam saatlerinin

ilk ve son hecelerini

sırtıma yükledim,

kum taneleri gibi var yok

bir damla gözyaşı …

bu benim öyküm

görmüyorum gökyüzünü,

hasretim

bilmem kimlere…

rüzgarlarla gelir

bahar şarkıları…

dostluk ve sevgiye

her saat ve her an

akan yüreğim,

hep ortasında hayatın…

yamansınız dostlar

neydi bu ITHAKA

anlamadım...

beni ara

bir adres, belki dağlar,

bir dosta ağıt

o gece sonbahar…

26.01.2015 Karabük

Suruç ve Güzel Çocuklar

Ne demeli ne yazmalı... Çocuklara kıymayın...insanları öldürmeyin. güler yüzleri ile her biri geleceğe umut olacak canları yok etmeyin... Suruç'ta Katliam var....

Dostluk ve Sevgi

ağbi

bütün bir gece

aldın bizi götürdün

bir duvar dibinde bıraktın ...

şarap...

zeytin...

peynir ...

kağıt ve kalemle....

orda ilk dize yazıldı...

orda ilk duygular ürpertti yüreklerimizi..

orada ayrılık...

özlem ve yalnızlık

iç içe geçip

ay ışığında serenat oldu...

sevgiliye..

ve orada dostluk

kızılca kıyamet koptuğunda

yanı başında ta ufka kadar bir umuttu

omuz başlarımızda...

ve orada

yola çıktığımızda

bir kaç adımdı tan ağarırken duyulan...

ve orada söylendi

"bilmezler nasıl sevdik aşkım, bilmezler nasıl yandık..."

ve orada şarap tükendiğinde

yiyecek bittiğinde...

dostluk yürüdü gitti

gecenin karanlığından günün ışıklarına doğru...

taaa bu güne kadar...

ve daha gidecek de çok yolu var...

ama "bilmezler nasıl sevdik”…

28.10.2014

Karabük

‎Artvin'e Dokunma‬ Bizim Altınımız Doğadır

#‎Artvinedokunma‬bizimaltınımızdogadır 

İnsanın doğa ile başlayan yaşama mücadelesinin ne zaman başladığı tam olarak bilinmemektedir. Ancak tahmini olarak belirtilen 15 milyon yıl önceden bahsedilir. Yani başka bir deyişle insan doğa ile bunca yıldır iyi geçinmektedir. Yaşamak için gerekli önlemleri almış, ancak doğayı olduğu gibi hayatın içinde kabullenmiştir. Hayatına doğaya karşı değil, doğa ile birlikte nasıl yaşayabileceği üzerinde sürdürmüştür. Ama endüstrileşme ile birlikte; insanların sosyal hayattan, birlikte yaşamaktan koparak bireysel tercihlerine yönelmeleri de bu süreçte, son yüzyılda özellikle ortaya çıkmıştır. Ve haliyle de doğayı katletmekle geleceğini yok eden bu anlayış, paranın gücü ile doğanın gücünü yenebileceği bir durumu oluşturmaktadır. İsyan bunadır. Doğa bizim değil geleceğindir. Bizim olmayan bir şey üzerinde hak sahibi olmak, buna göre doğayı biçimlendirmek kültürsüzlüktür. Yılların birikimini yok etmektir. Bunu kabullenmemek gelecek kuşaklara en temel görevimizdir. 

Artvin'i görmek ya da görmemek önemli değil; önemli olan doğayı korumak, geleceğe ait olanı yıkmamak. Bunun için bende "Artvin!e Dokunma Bizim Altınımız Doğadır" diyorum. Aşağıdaki linkten sizde geleceğe ait olan Artvin için imzalayın...

Artvin’in Cerattepe mevki ile Genya Dağı'nı kapsayan maden işletme ruhsatları iptal edilsin, faaliyetler durdurulsun. Doğa katliamına son verilsin.

https://www.change.org/p/artvinedokunma-bizim-alt%C4%B1n%C4%B1m%C4%B1z-do%C4%9Fad%C4%B1r-idrisgulluce-bkntaneryildiz-veyseleroglu?recruiter=36818920&utm_source=share_petition&utm_medium=copylink

Günce Tutmak

Günce tutmak gerilerde kalan

Tozlu göz yaşları

Yol uzun

Aç kollarını

Sor bütün dünyayı ki

Hiçbir zaman

Hiçbir şey

Sana yabancı gelmesin

Öp doyasıya sevdiğini

Güzelliği gitmesin

Bir oturum iç gönlünce

Bir kaldır parmaklarını

Selam et

Ve candan sev

Sevdiğini

Dünya kırılmasın

Kulube

demin bir öykü yazdım

ormanın içinde ki bir kulubeyi anlattım

kulubede, bir adamın geçmişi vardı.

her sabah erkenden kalkar, geç yatardı…

tek bir elbisesi

ve yüreği vardı.

Yüreğinde tek bir insan;

Her gün çiçek toplardı,

Uzun ve simsiyah saçlarına takmak için…

Kızın adını gözleri koymuştu.

Kızın gözlerinde dünya,

Umut dolu bir gelecek  olup,

Damarlarında kan olup dolaştı adamın.

Adamın sanki elleri yoktu

Elleri kuma gömülmüş nice insan sesiydi …

Ve nice insanın sesi duyulduğunda,

Kızın yanakları çillere boğuldu.

Kızın yanakları sımsıcak,

nefesi yalvaran bir rüzgar gibi

Ağaç dallarını salladı yeniden,

Yıllar sonra  adamın  gönlüne doğru…

Kız çoşkulu bir ilkbahar şarkısı olup, rüzgar gibi estiğinde,

Adam önce dinledi ilkbahar şarkısını,

Sonra ellerini kumdan

Çelik bir duvarı yıkar gibi

Ama sevgilisine koşar gibi söküp  çıkardı…

Ve ellerini uzattı,

kızın gözlerindeki dünyaya.

Kızın gözleri şimdi pırıl pırıldı…

Adam gönlü çoşkulu, ilkbahar şarkısını çalıp çalıp,

Kızın gözlerindeki dünyaya bakıyordu…

13/07/1988